Tadżykistan kończy sezon 2021 – część 2: puchar

W poprzedniej części zająłem się finiszem ligowych rozgrywek w Tadżykistanie, w niniejszej skupię się na finale pucharu, granym w ostatni czwartek.

Był to finał edycji nr 30. Grany był na Stadionie im. 20-lecia niepodległości w Chodżencie.
Naprzeciw siebie stanęli: Istiqlol Duszanbe (po raz 12., wcześniej 8 triumfów w latach 2009, 2010, 2013-2016, 2018 i 2019 oraz porażki w latach 2011, 2012 i 2017) oraz FK Chodżent (po raz ósmy, wcześniej wygrane w latach 1998, 2002, 2008 i 2017 oraz porażki w latach 1997, 2002 i 2010).

Oba zespoły grały między sobą finał dwukrotnie: w 2010 roku Istiqlol zwyciężył aż 5:0 a 7 lat później Chodżent wygrał 2:0. Oba mecze grane były na stadionie Pamiru w Duszanbe.

Droga Istiqlola do finału: Duszanbe-83 (2:1 dom), Faizkand Wose (5:0 dom), Eschata Chodżent (4:3 dom, 3:0 wyjazd)

Droga Chodżentu do finału: Pachtakor Dżabbur Rasułow (6:0 dom), Chatlon Bochtar (1:0 dom), Rawszan Kulob (4:0 dom, 0:2 wyjazd)

A jak potoczyły się losy tegorocznego finału:

Istiqlol Duszanbe – FK CHODŻENT 0:2 po dogrywce (Zijojew 105, Serdiuk 117)

Wybornych sytuacji nie brakowało obu ekipom w podstawowym czasie gry. Lecz nie umiały tego zamienić na gola. W dogrywce stopniowo inicjatywę przejmowały “Orły” i uzyskały upragnione prowadzenie. Ibragimzoda wykonywał rzut wolny tuż przed polem karnym (wcześniej Kirgizbojew złapał piłkę zbyt daleko od bramki), golkiper mistrzów odbił piłkę a dobił ją z bliska Zijojew. W końcówce dogrywki niską centrę z prawej flanki otrzymał Serdiuk. Rosjanin w podstawowym czasie nie wykorzystał paru dogodnych okazji lecz w tym momencie pewnie wykończył podanie strzałem z bliska, pieczętując piąty triumf Chodżentu w tych rozgrywkach. Gratulacje!

Istiqlol: Kirgizbojew – Dżurabojew Ż, I.Dżaliłow, Nazarow (91.Zoirow), Imomnazarow, Mabatszojew, Dżurabojew, Noma, Sulajmonow (79.Rachmatow), Soirow Ż, M.Dżaliłow Ż
Ponadto Ż – Berdijew z ławki Istiqlola

Chodżent: Barotow – Karimow (68.Barotow), Oczyłow, Ibragimzoda, Abdusalimow, Bobojew (102.Zijojew), Saidow, Bobodżonow, Jodgorow (68.Tursunow), Bozorow, Serdiuk (117.Karimow)

Sędzia: Murtazojew (Duszanbe)
Widzów: 20700 – najwyższa finałowa frekwencja w XXI wieku. Wyższa była tylko w pierwszym finale pucharu, kiedy w 1992 roku na stadionie Pamir w Duszanbe miejscowa drużyna ograła 1:0 Regar-TadAZ Tursunzoda. Wówczas aż 21 tysięcy widzów oglądało z trybun tamto spotkanie. Teraz zabrakło niewiele do rekordu a warto dodać, że wciąż mamy czasy “covidowe”.

Zespół Rustama Chodżajewa za triumf w tych rozgrywkach otrzymał 25 tysięcy somoni (ponad 9 tysięcy zł) zaś przegrany Istiqlol – 20 tysięcy somoni (7214 zł). Najlepszy zawodnik spotkania, bramkarz Chodżentu Dalerdżon Barotow otrzymał nagrodę w postaci 5 tysięcy somoni (trochę ponad 1800 zł).