Wasze oczy
na piłkarską Azję
Jak zapewne zauważyliście, sporo uwagi poświęcam przeglądom ligowym w Uzbekistanie jak również kadrze prowadzonej przez Hectora Cupera oraz Uzbekom grającym w Europie. Jednak uświadomiono mnie, że zbyt mało piszę na temat piłkarzy z Uzbekistanu, grających we wschodniej części Azji. A są to zarówno zawodnicy kluczowi dla futbolu tego kraju jak i ci, o których być może po raz pierwszy dowiecie się z tegoż artykułu.
W poszukiwaniu uzbeckich grajków zajrzymy do sześciu krajów. Będziemy szli od południowego wschodu Azji coraz bardziej na północ a potem skręcimy na wschód.
28-letni środkowy obrońca został ściągnięty do dziewiątej drużyny tabeli (stan na 15 lipca) w styczniu ze zdobywcy Pucharu Uzbekistanu, AGMK Olmalik. Jak na razie grał od początku do końca we wszystkich sześciu spotkaniach ligowych i dostał 2 żółte kartki. Ponadto rozegrał 3 mecze w Pucharze Prezydenta i 4 w Pucharze Indonezji, gdzie doszedł do półfinału. Strzelił bramkę w przegranym na wyjeździe 2:3 rewanżowym spotkaniu 1/4 finału z Persibem Bandung (gol wyrównujący na 1:1 w 69. minucie, na poniższym filmie od 4:31) i dostał żółtą kartkę. Jako że w pierwszym meczu Borneo wygrało 2:1 to golami wyjazdowymi awansowało dalej.
Także środkowy obrońca, także przyszedł do Indonezji zimą (z tym, że z Neftczi Fergana) i także z sześcioma meczami od początku do końca w tym sezonie i dwiema żółtymi kartkami. Z tym że jest rok starszy od Gusejnowa a jego zespół zamyka tabelę po siedmiu rozegranych spotkaniach. Poza tym grał w trzech spotkaniach Pucharu Prezydenta.
Kolejny grajek przybywający na południowo-wschodni skraj Azji zimą – w styczniu sprzedał go Metalurg Bekobod. Jak na razie ten 27-letni napastnik (starszy ode mnie dokładnie o 6 dni) w indonezyjskiej ekstraklasie nie zadebiutował. Zagrał za to w pięciu spotkaniach wygranego przez Aremę Pucharu Prezydenta, gdzie dostał żółtą kartkę, zatem jakiś swój wkład w trofeum jednokrotny reprezentant Uzbekistanu miał. Poza tym wystąpił w jednym meczu Pucharu Indonezji.
28-letni ofensywny pomocnik, który także zmienił klub zimą (wcześniej grał w Lokomotiwie Taszkent a jeszcze wcześniej m.in. w katarskim Al-Sailiya czy AGMK Olmalik) okazał się transferowym strzałem w dziesiątkę. W 21 ligowych spotkaniach dostał 2 żółte kartki i zdobył 7 goli, co czyni go najlepszym strzelcem drużyny. Poza tym dwukrotnie trafił do siatki w czterech meczach Pucharu Malezji. Przy obecnych problemach uzbeckiej kadry w ofensywie mógłby jej się bardzo przydać. Szkoda, że Hector Cuper nie chce dać mu szansy, zatem jego reprezentacyjny dorobek stoi na dwóch spotkaniach, rozegranych w 2015 i 2016 roku.
15 czerwca ustrzelił jedynego jak na razie hat-tricka na malezyjskiej ziemi. Terengganu zremisowało wyjazdowe ligowe starcie z Melaką United 3:3. Szaachmedow trafiał do siatki na 1:2 (41. minuta, akcja od 2:50), 2:3 (72. minuta, akcja od 4:23) i 3:3 (83. minuta, akcja od 5:04).
Zespół z północno-wschodniej części zachodniej Malezji zajmuje na kolejkę przed końcem 7. miejsce (na 12).
31-letni środkowy obrońca też wyjechał z ojczyzny w zimowym okienku – jeszcze przed Bożym Narodzeniem opuścił Bucharę. Generalnie można powiedzieć, że sprawdził się na tajskich boiskach, gdyż występuje regularnie w pierwszym składzie. W lidze zanotował 17 występów, dostał 3 żółte kartki i raz trafił do siatki (6 lipca w przegranym 1:3 na wyjeździe ligowym starciu z PTT Rayong, akcja bramkowa od 2:16 na filmie). Poza tym zagrał w jednym pucharowym meczu.
Obecnie najbardziej wysunięty na południe klub ekstraklasy Tajlandii, wciśnięty między Birmę a Zatokę Tajlandzką, zajmuje po 18 kolejkach miejsce w środku stawki (10. na 16).
31-letni defensywny pomocnik, który pełni zaszczytną rolę kapitana reprezentacji Uzbekistanu (w której zagrał w 98 meczach i strzelił 18 bramek), nie gra tak często w tym roku w chińskiej Super Lidze, jak mogłoby się zdawać (7 meczów, 2 gole, asysta i żółta kartka). Co ciekawe, więcej spotkań rozegrał w tegorocznej edycji AFC Champions League (konkretnie 8, jedna asysta), gdzie ze swoim zespołem awansował do ćwierćfinału. Widocznie Vitor Pereira uważa, że były gracz FK Krasnodar bardziej przyda się w rozgrywkach międzynarodowych niż ligowych. Jednak i w lidze Achmedow miał pewien znakomity mecz, gdzie zdobył gola i asystował. Było to spotkanie rozegrane 30 marca, które klub z Szanghaju wygrał w lidze na wyjeździe z Hebei China Fortune 2:1 (asysta na 0:1 w 7. minucie przy golu Elkesona, na filmie od 0:35 oraz gol na 1:2 w 80. minucie, na filmie od 3:53)
Liczę na więcej ze strony Odiła gdyż wiem, że stać go na bardzo, bardzo wiele 😉 na tę chwilę szanghajska drużyna plasuje się na trzecim miejscu w tabeli.
W stołecznym klubie w zasadzie wszyscy są zadowoleni z transferu, przeprowadzonego na początku tego roku. I nikt nie żałuje sumy o równowartości 700 tysięcy € (lub 800 tysięcy $) zapłaconej Kolejarzom z Taszkentu za tegoż reprezentacyjnego (17 meczów) 25-letniego ofensywnego pomocnika. Zwróci się dość szybko. W 19 meczach K League strzelił 3 gole, zaliczył 4 asysty (pierwsza już na dzień dobry w meczu domowym z Pohang Steelers, wygranym 2:0, więcej w drużynie ma tylko Park Chu-young, konkretnie 5) a także dostał 2 żółte i czerwoną kartkę. W marcu wespół z naszym zacnym naczelnym AzjaGola Adamem Błońskim zapowiadaliśmy go tutaj a rundę wiosenną w wykonaniu Alibajewa Adam podsumowuje następująco:
Statystyki nie oddają tego co wyrabia w drużynie. To taki rozruchowy, non stop w ruchu, non stop upierdliwy zarówno w ataku jak i obronie. Wieczne ADHD… Koledzy mogą na niego liczyć, ponieważ jest idealnym graczem zespołowym. Jak mu podasz, wiesz, że piłka do ciebie wróci, jego harówa na boisku przyniosła mu szacunek ciężko pracujących Koreańczyków.
Nic dodać, nic ująć. Przejdźmy zatem do “the best of Ikrom Alibajew” na koreańskich boiskach A.D.2019 😉
19 maja, Sangju Sangmu – Seul 1:3 (gol na 1:2 w 41. minucie, od 3:58)
22 czerwca, Daegu FC – Seul 1:2 (piękny gol na 0:1 w 34. minucie, od 3:32)
30 czerwca, Seul – Ulsan Hyundai 2:2 (ładny gol na 1:1 w 40. minucie, od 4:27)
6 lipca, Seul – Gangwon FC 2:2 (asysta piętką przy golu na 2:2 w 72. minucie autorstwa Jo Yeong-uka, od 7:58)
Stołeczna ekipa aktualnie zajmuje w tabeli 3. miejsce z ogromnymi szansami na Ligę Mistrzów AFC 2020.
Chcących śledzić na bieżąco poczynania Alibajewa i jego FC Seul zapraszam do zakładki “Korea Południowa”, gdzie nudzić się na pewno nie będziecie 😉
23-letni środkowy obrońca ściągnięty zimą z Bunyodkoru Taszkent po początkowych problemach (prawdopodobnie aklimatyzacja i te sprawy) zaczął występować w zespole aktualnego lidera K League 2 dość regularnie. Łącznie w 12 spotkaniach dostał 3 żółte kartki i strzelił gola (20 kwietnia trafił do siatki na 1:0 w 12. minucie wygranego 2:1 domowego starcia z Suwon FC, na filmie od 1:22). Ponadto wystąpił w jednym meczu pucharowym.
Ten 27-letni napastnik (przeważnie lewy) też przyszedł na Półwysep Koreański z Bunyodkoru, z tym że w marcu zeszłego roku. Jego ekipie wiedzie się dużo gorzej, gdyż zajmuje przedostatnie, 9. miejsce w tabeli. Sam Gadojew w ośmiu ligowych spotkaniach zaliczył jedną asystę (22 kwietnia w wygranym 1:0 domowym meczu z Bucheon 1995 w 77. minucie celnie podał na głowę Aureliana Chitu, na filmie od 4:17) a w Pucharze Korei zagrał w jednym spotkaniu i strzelił gola.
Ten 28-letni środkowy pomocnik także zimą opuścił Bunyodkor i udał się do K League 2. Zagrał w jednym pucharowym spotkaniu a także tylko w sześciu starciach ligowych, w których dwukrotnie asystował i 2 razy obejrzał żółty kartonik. Tak mała liczba występów spowodowana jest faktem, iż w dniach 13 kwietnia – 1 czerwca był na urlopie okolicznościowym. Ostatnio gra w kratkę (raz gra, raz ławka).
Czemu napisałem “ostatnio”? Gdyż właśnie w ostatnią sobotę po roku gry na Półwyspie Koreańskim 32-letni prawy pomocnik zdecydował się odejść z klubu, gdzie w tym roku zagrał w 11 meczach i dostał żółtą kartkę.
Przy omawianiu Uzbeków na pierwszych dwóch poziomach japońskich rozgrywek klubowych oddaję głos Klimkowi Przybyłowi z fanpage “J League Poland” na Facebooku.
– niestety od dwóch sezonów 30-letni Musajew ma problemy z regularnymi występami w barwach ekipy z Yamaha Stadium (w ubiegłym roku musiał opuszczać prawie wszystkie spotkanie z powodu kontuzji kolan, a teraz musi walczyć o swoją miejsce ze swoimi kolegami zespołu: Taishi Taguchi oraz Kosuke Yamamoto)
– swoją rolą odgrywa obecnie jako ważnego zawodnika (przydatnego) w klubie – więcej wystąpił w J.League Cup niż w J1 (7 meczów, a w lidze – 5)
– mimo gry na pozycji defensywnego pomocnika potrafi odnaleźć się również w sytuacji strzeleckiej – ostatnio dokonał tego w 10 marca 2018 roku w meczu z FC Tokyo
– jego umowa obowiązuje do 31 stycznia 2020 roku
Asysta Foziła Musajewa przy golu Gersona Rodriguesa (ex. Sheriff Tyraspol – Mołdawia) vs Consadole Sapporo, 1:2 – J.League Cup (1. mecz barażowy o awans do 1/4 finału):
Kibice Jubilo Iwata śpiewają o Fozile Musajewie przed meczem z FC Tokyo na Ajinomoto Stadium w 2017 roku (Oh, Oh, Oh Musajew!):
Aktualnie klub, w którym występuje także Krzysztof Kamiński, zajmuje barażowe, 16. miejsce w J League. Mamy nadzieję, że będzie lepiej i uda się Musajewowi oraz naszemu bramkarzowi utrzymać w ekstraklasie.
Co o graczu, ściągniętym zimą z Neftczi Fergana sądzi nasz Klimek:
– od początku sezonu 24-letni obrońca jest kluczowym zawodnikiem ekipy „Pomarańczowych”, więc nie ma żadnego problemu z regularnymi występami (właściwie do końcówki maja nie miał, gdyż w czterech kolejnych meczach J2 nie było go w kadrze a w czterech ostatnich siedział na ławce – dopisek Bobiniego)
– raz udało mu się zanotować asystę w domowym meczu z Tokyo Verdy przy trafieniu Daisuke Takagi (konkretnie 19 maja w ostatnim jak dotąd meczu w J2, przegranym u siebie 2:3 w 14. serii spotkań – Bobini)
– na boisku współpracuje z Takayuki Mae, Takumi Kusumoto oraz Ayumu Kawai, a pod nieobecność defensora drużyna zazwyczaj ustawia w polu trzech obrońców
– w 22 kolejkach Tursunow rozegrał łącznie 12 mecze/ 1 asysta/ 3 żółte kartki
– jego umowa obowiązuje do 31 grudnia 2020 roku
Renofa obecnie zajmuje 15. lokatę w tabeli.
W marcu ten 24-letni napastnik został ściągnięty z Pachtakoru Taszkent. Jednak, jak donosi nasz J League’owy korespondent z Zakopanego:
– do 3 lipca nie zadebiutował w nowym zespole z Sikoku ani nie znalazł się ani razu na ławce rezerwowych (tego dnia zagrał w Emperor Cup w domowym meczu przeciw Ehime FC, wchodząc po przerwie a w serii jedenastek wykorzystał zwycięskiego karnego – dopisek Bobiniego)
– nie ma żadnej informacji dotyczy pierwszego debiutu napastnika w lidze (może to kontuzja lub nie dostał uprawnienia do gry w J.League)
– ma konkurenta na swojej pozycji: Akihiro Sato, Atsushi Kawata oraz Takeru Kishimoto (wypożyczony z Cerezo Osaka)
– jego umowa obowiązuje do 31 stycznia 2020 roku
Tokushima zajmuje obecnie 11. miejsce w J2.
Chcących śledzić poczynania Musajewa, Urinbojewa i Tursunowa oraz ich klubów odsyłam do przeglądów J1 i J2 autorstwa Kamila Gali i wspomnianego Klimka Przybyła 😉
Uff, trochę tego dużo się zrobiło! Ale myślę, że sporo ciekawych rzeczy zostało zawartych, dotyczących Uzbeków na Dalekim Wschodzie.
Autor tekstu: Łukasz Bobruk
Twitter: red_bobini91
Wyświetleń: 323
