Wasze oczy
na piłkarską Azję
Wracamy z kolejną częścią encyklopedii klubów J.League i tym razem zabieramy Was do Sendai, skąd pochodzi tegoroczny finalista Pucharu Japonii, Vegalta.
Vegalta Sendai (ベガルタ仙台) powstała 30 lat temu jako “Tohoku Electric Power Co., Inc. Soccer Club”. Jak wskazuje ta krótka i chwytliwa nazwa, klub był własnością korporacji elektrycznej, która dostarczała prąd ok. 7. milionom indywidualnych klientów. W 1995. roku klub awansował z Regionalnej Ligi Tohoku do JFL (Japan Football League). W 1999. roku Sendai w końcu awansowało do profesjonalnej J.League i dołączyło do J2 jako Vegalta Sendai. Nazwa “Vegalta” została nadana w hołdzie dla Festiwalu Tanabata, który odbywa się właśnie w Sendai. Inna nazwa festiwalu to “Star Festival”, a “Vega” i “Altair” to nazwy dwóch ciał niebieskich z legendy Tanabata. Połączenie ich nazw dało klubowi nowe imię. W 2001. roku, klub zajął drugą pozycję w J2 i po raz pierwszy w swojej historii awansował do J1. W Japońskiej elicie spędził jednak dwa sezony i od 2004. sezonu znów występował na zapleczu J1. W 2009. roku Vegalta rozegrała fantastyczny sezon i zdobywając 106 punktów wygrała J2. W 2011. na Sendai spadło jednak potężne nieszczęście, którym było trzęsienie ziemi i tsunami, które kosztowało życie kilkanaście tysięcy osób. Ogromna tragedia nie tylko nie złamała ducha zawodników i kibiców, ale zjednoczyła ich jak nigdy dotąd i poniosła piłkarzy Vegalty do zajęcia 4. miejsca w sezonie 2011 i wicemistrzostwa rok później. Wszystkiego tego dokonała drużyna, która była w tym czasie głównym kandydatem do zajęcia miejsca w strefie spadkowej.
Ta tragiczna, ale i heroiczna historia Vegalty Sendai pokazała całemu światu co znaczy prawdziwa jedność i wola walki. Wydarzenia z 2011. roku sprawiły również, że znana przyśpiewka kibiców z Sendai nabrała głębszego znaczenia. Mowa oczywiście o “Take me home, country roads” w wersji kibiców Vegalty.
Skoro mowa o kibicach to należy wspomnieć iż są oni jednymi z najbardziej fanatycznych kibiców w Japonii, którzy zawsze są gwarancją wspaniałej atmosfery. Zarówno w meczu domowym, jak i wyjazdowym.
Drugie miejsce zajęte w sezonie 2012 to wciąż najwyższa lokata zajęta przez Vegaltę w historii jej występów w J1. Dało to oczywiście pierwszy w historii awans do Azjatyckiej Ligi Mistrzów. Kolejne sezony ekipa z Sendai kończyła w okolicach środka tabeli i nie inaczej było w zakończonym niedawno sezonie 2018. 30-lecie swojego istnienia, Vegalta uczciła jednak dojściem do finału Emperor’s Cup, który przegrała 0-1 z Urawą Red Diamonds.
Japonia, 〒981-3131 Miyagi Prefecture, Sendai, Izumi Ward, Nanakita, Yanagi−７８
Stadion otwarto w czerwcu 1997. roku i jest on w stanie pomieścić 19,694 widzów. Poza Vegaltą, swoje spotkania rozgrywa tutaj również ekipa z JFL, Sony Sendai. Obiekt uległ uszkodzeniu podczas trzęsienia ziemi w roku 2011., ale został szybko naprawiony. Podczas Mistrzostw Świata w 2002. roku swoją bazę miała tutaj reprezentacja Włoch.
Sendai jest stolicą prefektury Miyagi, największym miastem regionu Tōhoku i drugim największym miastem na północ od Tokio.
Miasto zostało założone w roku 1600. przez Date Masamune. Sendai jest nazywane miastem drzew (The City of Trees), a jego symbolami są najpopularniejsze ulice – Jōzenji i Aoba, przy których rośnie około 60. Brzostownic Japońskich.
W mieście żyje ponad milion mieszkańców i z pewnością nie mogą oni narzekać na nudę. Poza festiwalem Tanabata, organizowanych jest tutaj wiele innych festiwali o różnym charakterze. Nie są one oczywiście jedynymi atrakcjami miasta.
Szkoleniowcem Vegalty Sendai jest Susumu Watanabe, który prowadzi klub od kwietnia 2014. roku. Wcześniej, przez 6 lat był asystentem pierwszego trenera Vegalty, Makoto Teguramoriego, który zajmował z klubem miejsca 4. i 2. w słynnych kampaniach 2011 i 2012. Jeszcze wcześniej prowadził młodzieżowe zespoły klubu, które objął niedługo po zakończeniu swojej kariery piłkarskiej. Watanabe zawiesił buty na kołku w roku 2005. i uczynił to w barwach właśnie Vegalty Sendai, gdzie spędził 4 ostatnie sezony.
Kapitanem Vegalty jest Shingo Tomita. Japończyk dołączył do Sendai w 2005. roku, kiedy to został sprowadzony przez klub z młodzieżowych zespołów Tokyo Verdy. 32-latek ma na swoim koncie 386 spotkań dla Vegalty i jak dotąd jedyne w historii Vegalty trofeum. Był oczywiście członkiem historycznej drużyny, która wywalczyła wicemistrzostwo Japonii.
Dwa lata przed Tomitą, do klubu dołączył Naoki Sugai. 34-latek występuje na pozycji prawego pomocnika, choć w tym sezonie 7 spotkań rozegrał na środku obrony. Sugai ma na swoim koncie 336 meczów w barwach Vegalty, w których strzelił 31 bramek i zaliczył 15 asyst.
W 2004. roku, prosto z uniwersytetu Hannan, do Vegalty dołączył urodzony w Japonii reprezentant Korei Północnej, Ryang Yong-Gi. Koreańczyk z Japońskim paszportem występuje w Sendai już 14 sezonów, w czasie których rozegrał 405 meczów. Strzelił w nich 63 bramki i zaliczył 59 asyst. Podobnie jak Panowie powyżej, był członkiem wielkiej ekipy Vegalty z 2011. i 2012. roku.
Vegalta ma także w swoim składzie dwukrotnego mistrza Japonii, Naokiego Ishiharę. Zawodnik najwięcej sukcesów święcił w Sanfrecce Hiroshimie, z którą 4 razy sięgał po trofea. Następnie trafił do Urawy Reds, gdzie jednak nie dostawał wielu szans na grę i odszedł do Vegalty Sendai w 2017. roku. Najpierw w ramach wypożyczenia, a rok później już w ramach transferu definitywnego.
W kadrze Vegalty Sendai jest także jeden reprezentant kadry narodowej. Jest nim oczywiście Daniel Schmidt, który zadebiutował w listopadzie tego roku w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Wenezuelą. Urodzony w USA Japończyk większość swojej kariery spędzał na różnych wypożyczeniach, ale w zakończonym niedawno sezonie wskoczył do bramki Sendai i już jej nie opuścił. Świetna dyspozycja Schmidta zaowocowała powołaniem do reprezentacji i zmianą statusu, na bramkarza nr. 1 w klubie.
W swojej profesjonalnej historii Vegalta Sendai sięgnęła po jedno trofeum.
Mistrzostwo J2 – 2009
Autor tekstu: Kamil Gala
@GalsonHM
Wyświetleń: 711
