#6 Kashiwa Reysol

Pora na kolejny zespół w ramach Encyklopedii klubów J.League. Tym razem kolei na Kashiwę Reysol!

Kashiwa Reysol ( 柏レイソル) powstała w 1940. roku pod nazwą Hitachi Ltd. Soccer Club w Kodaira, Tokyo. Klub jest jednym z założycieli Japan Soccer League i przez większość swojego istnienia występuje w najwyższych dywizjach w Japonii. W latach 70. klub święcił sporo sukcesów. Sięgął bowiem po Mistrzostwo JSL w roku 1972, Emperor’s Cup w latach 1972 i 1975, oraz JSL Cup (obecnie J.League Cup) w 1976. roku. Wiele zawodników grających w Hitachi było wtedy powoływanych do reprezentacji Japonii. W 1985. roku klub przeniósł się z Kodairy do Kashiwy, ale zmiana lokalizacji nie przyniosła początkowo niczego dobrego, gdyż Reysol spadli do JSL 2. Powrócili do najwyższej ligi w 1989. roku, aby spaść rok później i ponownie wrócić w 1991. roku. Wielkimi krokami nadchodziła rewolucja w Japońskim futbolu i utworzono J.League. Hitachi nie było jednak gotowe do przejścia na profesjonalizm i świadomie opuściło JSL, aby dołączyć do Japan Football League w 1992. roku. Do klubu ściągnięto m.in. Carece – reprezentanta Brazylii i byłego zawodnika SSC Napoli. Na papierze skład Kashiwy Reysol wyglądał imponująco, ale nie przełożyło się to na oczekiwany efekt i zespół awansował do J.League dopiero w 1994. roku. Cztery lata później szkoleniowcem Reysol został były trener kadry olimpijskiej Akira Nishino, który sięgnął z Kashiwą po jej pierwszy triumf w 1999. roku, czyli Nabisco Cup (Puchar ligi japońskiej). Nishino podczas swojej kariery piłkarskiej występował w zespole Hitachi przez 12 lat.

W roku 1999. i 2000. Kashiwa zajmowała 3. miejsce w J.League, co do dzisiaj jest jej najwyższą lokatą w lidze, nie licząc 2011. roku. Niestety dla Reysol Nishino opuścił klub i jego stanowisko objął Steve Perryman, który delikatnie mówiąc sobie nie poradził. Anglik wprowadził zamęt w szeregach Reysol i klub z sezonu na sezon radził sobie coraz gorzej. Nie pomagały kolejne zmiany trenerów i transfery i w 2005. roku Kashiwa zajęła 16. miejsce w lidze i przegrała baraż o pozostanie w elicie w Ventforetem Kofu. Tego roku po raz pierwszy z J.League spadły 3 zespoły. Następstwem spadku była utrata niemal całego pierwszego składu i trenera. W 2006. roku szkoleniowcem Kashiwy został Nobuhiro Ishizaki, który zdołał wyciągnąć zespół z J2 i utrzymał go w J.League aż do końca swojej kadencji w roku 2008. Trzeba mu oddać, że w tak krótkim czasie zrobił naprawdę wiele, gdyż przejął klub z niemal całkowicie nowym składem w J2 i powrócił do elity już w 1. sezonie. W 2009. roku klub miał aż 3. trenerów. Sezon rozpoczął Shinichiro Takahashi, którego dość szybko zastąpił tymczasowy opiekun Masami Ihara, po którym do klubu przyszedł Brazylijczyk Nelsinho Baptista.

Reysol spadli wtedy do J2, ale pod wodzą brazylijskiego szkoleniowca wygrali J2 i sezon później J1.League, przez co zostali pierwszym Japońskim zespołem, który zdobył “back-to-back” mistrzostwa drugiej i pierwszej dywizji. Mistrzostwo Japonii zdobyte w 2011. roku było niezwykłe nie tylko z wyżej wymienionego powodu, ale również z powodu “jedenastki” Reysol. Kashiwa skutecznie odprawiała rywali stających jej na drodze, a pierwszy skład był… delikatnie mówiąc mało rozpoznawalny. Dopiero wybijał się znany dzisiaj w całym piłkarskim świecie Hiroki Sakai, który jako boczny obrońca ciągnął ten zespół do mistrzostwa, kapitalny sezon zagrał młodziutki wtedy Masato Kudo, oraz Junya Tanaka, który zaledwie rok wcześniej skończył uniwersytet.

To mistrzostwo było również wyjątkowo istotne, gdyż mistrz kraju dostawał przepustkę na Klubowe Mistrzostwa Świata. Tam Kashiwa zaprezentowała się całkiem nieźle. Doszła do półfinału, gdzie zatrzymał ją Brazylijski Santos z Neymarem w składzie, a w meczu o 3. miejsce przegrała po rzutach karnych z katarskim Al-Sadd.

Kolejny rok to wygrana Emperor’s Cup i drugi z rzędu awans do Azjatyckiej Ligi Mistrzów. Tam w 2013. roku Reysol doszli aż do półfinałów i ulegli późniejszemu mistrzowi, Guangzhou Evergrande. Również w roku 2013. Kashiwa zdobyła ostatnie jak dotąd trofeum. Sięgnęła wtedy po drugi w swojej historii Puchar ligi japońskiej. W 2014. roku Reysol zajęli 4. miejsce w lidze, ale opuścił ją trener Baptista i znów zaczęło się szukanie stabilizacji i odpowiedniego kandydata. Po dwóch bardzo słabych sezonach klub objął Takahiro Shimotaira. Pod wodzą Japończyka, Reysol znów zajęli 4. miejsce w lidze i grali naprawdę ładną piłkę.

Obecny sezon pozostawia natomiast wiele do życzenia. Z powodu słabych wyników Shimotaira utracił posadę trenera, ale klub nie chcąc całkowicie wyrzucać zasłużonego dla klubu człowieka, dał mu pracę jako dyrektor do spraw rozwoju. Shimotaira to swoją drogą bardzo ciekawa postać. Jest on wychowankiem Hitachi SC, czyli Kashiwy. Po 4. latach gry w Japonii został wypożyczony do Juventusu U-19, gdzie się jednak nie przebił i wrócił do Reysol. Pograł tam do 2001. roku i na dwa lata trafił do FC Tokyo. W 2003. roku wrócił do Reysol, gdzie zakończył karierę piłkarską i zaczął pracę w klubie. Najpierw jako skaut, a następnie jako asystent i trener zespołów młodzieżowych. Nie dziwi więc fakt, że klub zamiast go po prostu zwalniać, dał mu pracę na dyrektorskim stanowisku. Obecnie trenerem Kashiwy jest Nozomu Kato i zajmuje z klubem odległe 14. miejsce z przewagą zaledwie dwóch punktów nad strefą spadkową.

Stadion:

Sankyo Frontier Kashiwa Stadium (三協フロンテア柏スタジアム)

1 Chome-2-５０ Hitachidai, Kashiwa, Chiba Prefecture 277-0083, Japonia

Stadion powszechnie znany jako “Hitachi Kashiwa Stadium” nosi obecną nazwę od lutego 2018. roku z powodu kontraktu sponsorskiego i praw do nazwy obiektu, które nabyła firma SANKYO FRONTIER. Obiekt oddano do użytku w 1985. roku, a ostatnią renowację przeszedł 10 lat później. Właścicielem stadionu, który wynajmuje Kashiwa Reysol, jest firma Hitachi. Kashiwa Stadium pomieści 15,349. widzów.

Miasto: Kashiwa (柏市)

Kashiwa

Wzmianki dotyczące Kashiwy sięgają średniowiecza. Miasto było częścią historycznej prowincji Shimōsa, która obecnie zajmowałaby terytoria prefektur Chiba i Ibaraki. Szacowana populacja miasta wynosi nieco ponad 410. tysięcy mieszkańców.

Stadion Kashiwy Reysol jest bez wątpienia jedną z atrakcji miasta, ale nie jest jedyną. Poniżej przedstawimy kilka z nich:

Chiba Kashiwanoha Park

Old Yoshida Family’s House History Park (旧吉田家の長屋門と桜) – miejsce najładniejsze jest wiosną, kiedy kwitną otaczające dom wiśnie.

Koryu-zan Tokaiji Temple

Teganuma Park – piękny park znajdujący się na przedmieściach Kashiwy w Wakamatsu, Abiko. Jak to park, jest pełen zieleni i drzew, ale główną atrakcją jest wspaniałe jezioro Teganuma.

©travel.gaijinpot.com

Kashiwa Shrine (柏神社) – Shintoistyczna świątynia

@KENPEI

Jak już wspomnieliśmy, obecnym trenerem Kashiwy jest Nozomu Kato. Zanim został trenerem był profesjonalnym piłkarzem, którego wychowała Kashiwa Reysol. W prefekturze Chiba spędził aż 13 lat i rozegrał 305 spotkań, w których strzelił 59. goli. 15 z nich strzelił Cerezo Osace, stąd jego ówczesny przydomek “Cerezo killer”. Swojego jedynego hat-tricka zdobył właśnie w pojedynku z “wiśniowymi” w 1998. roku. Kashiwa wygrała wtedy aż 7:5 (załączam screena na dowód, bo jest to dość niecodzienny rezultat).

Zakończył karierę piłkarską w 2009. roku w barwach Shonan Bellmare i właśnie w Hiratsuce zbierał pierwsze szlify w trenowaniu. Najpierw był asystentem trenera w 1. zespole, następnie objął młodzieżową drużynę Shonan, a następnie prowadził uniwersytecką ekipę Sanno University do grudnia 2017. roku. Od początku obecnego sezonu był asystentem trenera Shimotairy, po którym objął stery w maju tego roku. Kato jak dotąd poprowadził Kashiwę w 21. meczach. Wygrał zaledwie 6 z nich, 4 zremisował i 11 przegrał, co daje mało imponującą średnią 1,05 punktu na mecz.

Jeżeli chodzi o występujących obecnie w Kashiwie zawodników, to warto wyróżnić tutaj kilka nazwisk. Na początek trzeba wymienić człowieka zwanego “Mr. Kashiwa”, czyli Hidekazu Otaniego. Japończyk jest wychowankiem Reysol, który awansował do 1. drużyny w 2003. roku i wygrał z klubem 5 tytułów. Przez 15 lat rozegrał 493 spotkania, w których strzelił 23 bramki i zaliczył 29 asyst, co jest niezłym wynikiem jak na defensywnego pomocnika. 33-letni zawodnik to żywa legenda klubu.

Idąc dalej należy wymienić obecnego reprezentanta Japonii, który przebojem wdziera się do kadry Hajime Moriyasu. Ito Junya, bo o nim mowa, dołączył do Reysol w 2016. roku i już ma na koncie 119 występów, w których strzelił 22 gole i zaliczył 30 asyst. Więcej o tym zawodniku pisaliśmy TUTAJ.

youtube

Nie można nie wspomnieć o Cristiano, który ma na swoim koncie m.in. Mistrzostwo Austrii i Puchar Austrii, zdobyte w barwach Red Bull Salzburga. Brazylijczyk trafił do Kashiwy w 2015. roku na zasadzie wypożyczenia z Kofu, a rok później przeszedł na zasadzie transferu definitywnego. Rozegrał dla Reysol 148 spotkań, w których 60 razy wpisywał się na listę strzelców i wykonał 38 ostatnich podań. Bez wątpienia kluczowy element w układance Kashiwy i ekspert od stałych fragmentów gry.

Następnym zawodnikiem godnym uwagi jest Hajime Hosogai. Nie jest on może legendą Kashiwy, gdyż zagrał w niej zaledwie 32 spotkania od momentu dołączenia do klubu w 2017. roku, ale jest to postać znana szerszej publiczności. Japończyk ma bowiem na koncie występy m.in. w Bayerze Leverkusen, Herthcie Berlin, Augsburgu, czy VFB Stuttgart, z którym w 2017. roku wygrał 2. Bundesligę. Hosogai występował także w Urawie Reds, której jest wychowankiem i w 2007. roku sięgnął z nią po Azjatycką Ligę Mistrzów. Rok wcześniej został mistrzem Japonii, a w 2011. roku zdobył z reprezentacją Puchar Azji. W półfinale z Koreą Południową zdobył bramkę, dającą Japończykom prowadzenie 2:1.