Przesyceni liderzy

Dzisiaj Japonia zaczyna swoją przygodę z rosyjskim mundialem, a poprowadzić ją do wielkich zwycięstw mają Keisuke Honda, Shinji Kagawa i Yuto Nagatomo. Trzej najbardziej doświadczeni zawodnicy w kadrze Akiry Nishino, ale zawodnicy, którzy występy w najlepszych, jak na swoje możliwości, klubach mają już za sobą (Honda – AC Milan, Kagawa – Manchester United, Nagatomo – Inter). W lepszych europejskich klubach nie zagrał nigdy żaden Japończyk. Nawet wielki, legendarny Kazuyoshi Miura, którego szczytem (jak się okazało za wysokim) była włoska Genoa. Może się więc wydawać, że zawodnicy, którzy wspólnie sięgali po Puchar Azji w 2011. roku, są już piłkarsko wypaleni i nawet gdyby zagrali turniej życia, to transferu do lepszych klubów po prostu nie doczekają. Wiadomo, że mundial to motywacja sama w sobie, ale mimo to u Japończyków panuje obawa, że mogą oni nie spełnić pokładanych w nich wielkich nadziei na mundialu. Są to bowiem zawodnicy przesyceni sukcesem. Każdy z nich sięgał po mistrzostwo kraju, puchar kraju, czy z reprezentacją po najważniejsze trofeum na kontynencie, czyli Puchar Azji. Pytanie nasuwa się samo. Czy Ci zawodnicy nadal mają ten sam ogień i to samo pragnienie sukcesu? Przekonamy się podczas zmagań na rosyjskich boiskach.

Krótko przedstawimy sylwetkę każdego z nich.

Keisuke Honda (本田圭佑)

Keisuke przyszedł na świat 13. czerwca 1986. roku w mieście Settsu, w prefekturze Osaka. Dzieciństwo przyszłej legendy reprezentacji Japonii nie należało do najłatwiejszych, bowiem, gdy był w 2. klasie szkoły podstawowej jego rodzice się rozwiedli i trafił pod opiekę ojca. Odskocznią dla młodego Japończyka był wtedy futbol i Honda zapisał się do miejscowego Settsu FC. Stamtąd trafił do szkółki Gamby Osaka, jednak miewał problemy z kondycją i szybkością i nie zdecydowano się wziąć go do młodzieżowych zespołów klubu. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Seiryo High School. Był bez dwóch zdań jednym z najlepszych zawodników szkolnego zespołu i poprowadził szkołę do jej pierwszego półfinału mistrzostw szkół w Japonii. W 2004. roku wziął udział w treningu Nagoi Grampus i zagrał nawet w spotkaniu z Jubilo Iwata w ramach Nabisco Cup. Trenował również pod okiem trenerów w Yokohamie Marinos, ale „marynarzom” nie przypadł do gustu.

Po skończeniu szkoły średniej w 2005. roku, Keisuke otrzymał mnóstwo ofert z J.League, ale zdecydował się podpisać kontrakt z Nagoyą Grampus, w barwach której zadebiutował 5. marca w spotkaniu z JEF United. Swoją pierwszą profesjonalną bramkę zdobył 28. kwietnia w meczu przeciwko Tokyo Verdy.

W barwach Grampus, Honda rozegrał 96 spotkań, w których strzelił 13 bramek i w styczniu 2008. roku przeniósł się do holenderskiego VVV-Venlo.

Z Holendrami, Honda podpisał 2,5 letni kontrakt i występował z numerem „29”. 20. stycznia zadebiutował w spotkaniu przeciwko PSV Eindhoven, a 15. marca zdobył swoją debiutancką bramkę przeciwko Feyenoordowi. Bramka rzecz jasna z rzutu wolnego 😉

W tamtym sezonie Venlo spadło z ligi, ale Honda pozostał w klubie. Zmienił swój numer na „10”, a od połowy sezonu był kapitanem holenderskiego zespołu. 16 goli i 13 asyst w 36. meczach w drugiej lidze zapewniło mu tytuł MVP i pomogło zespołowi wrócić do Eredivisie. Sezon 2009/10 rozpoczął w Venlo, rozgrywając tam 18 spotkań, strzelając 6 bramek i notując 7 asyst. Sezonu nie dokończył, bo zimą przeszedł do rosyjskiego CSKA Moskwa, ale jego bramka z meczu z Utrechtem, została wybrana bramką sezonu w Holandii.

W styczniu 2010. roku, po rozegraniu 71 spotkań dla Venlo, Honda przeniósł się do wspomnianego wcześniej CSKA za 6 mln € i stał się tym samym pierwszym Japończykiem, który zagrał w Rosyjskiej Premier Lidze. W klubie zadebiutował 12. marca 2010 w wygranym 1:0 meczu z Amkarem Perm. Trzeba przyznać, że był to dość udany debiut, bo to bramka Hondy dała zawodnikom ze stolicy Rosji 3 punkty. 24. lutego zadebiutował w Lidze Mistrzów w spotkaniu z Sevillą . 4 bramki w debiutanckim sezonie i 8 bramek w kolejnym, może nie powala na kolana, ale trzeba przyznać, że Keisuke był bardzo ważnym ogniwem w ekipie CSKA. Niestety w 2011 roku doznał kontuzji kolana i musiał poddać się operacji, co wykluczyło go z gry na 3 miesiące. Powrócił na mecz z Rubinem Kazań i doznał ponownie tej samej kontuzji, przez co opuścił wszystkie mecze CSKA w fazie grupowej Lidze Mistrzów. W styczniu miało dojść do jego transferu do Rzymskiego Lazio, ale Rosjanie oczekiwali zbyt dużej ilości gotówki i ostatecznie pozostał w Moskwie. Po kontuzji wrócił 21. lutego i zagrał pierwszym meczu 1/8 finału Ligi Mistrzów z Realem Madryt, który Rosyjska ekipa sensacyjnie zremisowała 1:1. Niestety wypadł z rewanżowego starcia, gdyż nabawił się urazu uda, a jego zespół przegrał na Bernabeu, tracąc 4 bramki.

Sezon 2012/13 może uznać za dość udany. Wygrał z CSKA mistrzostwo i puchar Rosji, a także superpuchar, w którym ekipa z Moskwy pokonała Zenit, a on sam zdobył dwie bramki. Dlaczego więc „dość udany”? Dlatego, że Keisuke znów często wypadał przez kontuzje, z których najgorszy był uraz lewej kostki z lutego 2013. Mimo to Honda został wybrany do jedenastki sezonu całej ligi i wzbogacił klubowe gabloty o parę pucharów, zdobywając potrójną koronę na krajowym podwórku.

W grudniu 2013 skończył się jego kontrakt z CSKA i Japończyk mógł za darmo przejść do innego zespołu. Padło na AC Milan, z którym podpisał 3,5 letni kontrakt, 3. stycznia 2014 roku. 12. stycznia zadebiutował w spotkaniu z Sassuolo, a 15. stycznia zdobył swoją debiutancką bramkę w spotkaniu Coppa Italia ze Spezią Calcio.

Keisuke rozegrał w barwach Milanu 92 spotkania, w których strzelił 11 bramek i zanotował 14 asyst. Wraz z przyjściem do klubu Vincenzo Montelli w sezonie 2016/17, klub z Mediolanu postawił na młodych i szybkich zawodników takich jak Suso, Deulofeu, czy Niang, co oznaczało mniej minut dla doświadczonego Japończyka. Z racji, że Honda grał mniej, jego statystyki też drastycznie spadły i zdecydowano się nie przedłużać z nim kontraktu, który wygasł w lipcu 2017. Zaraz po wygaśnięciu kontraktu z Milanem, Keisuke związał się umową z Meksykańską Pachucą, gdzie występuje do dzisiaj.

Kadra narodowa

Swoją karierę z reprezentacyjną piłką rozpoczął w 2005. roku, kiedy to pojechał na Mistrzostwa Świata do lat 20. Początkowo pojechał jako zawodnik „zapasowy”, ale bardzo szybko musiał z niego skorzystać selekcjoner kadry U-20, gdyż z powodu kontuzji wypadł Yohei Kajiyama i Honda zastąpił go w składzie już w pierwszym spotkaniu. Zagrał na pozycji defensywnego pomocnika, a Japonia przegrała 2:1. Pozostałe spotkania oglądał z wysokości ławki rezerwowych, gdyż do pełnej sprawności wrócił, występujący obecnie w barwach FC Tokyo, Kajiyama.

Po przygodzie z kadrą U-20, został powołany do olimpijskiej kadry U-23, którą przeprowadził przez eliminacje, a następnie wystąpił na imprezie w Pekinie w 2008. roku. Za tamtejszych eliminacji, zapamiętamy z pewnością bramkę Hondy z Hong Kongiem, która do dziś zadziwia ekspertów i kibiców na całym świecie.

W dorosłej kadrze zadebiutował 22. czerwca 2008. roku w spotkaniu eliminacji do Mistrzostw Świata z Bahrajnem (1:0), a pierwszą bramkę zdobył 27. maja 2009, w meczu z Chile, ustanawiając wynik meczu (4:0).

Oczywiście pojechał w 2010. roku na mundial do RPA i nie dość, że wystąpił we wszystkich spotkaniach, to jeszcze był jej pierwszoplanową postacią, również dzięki której drużyna niebieskich Samurajów wyszła z grupy, pokonując między innymi Danię 3:1. Autorem jednej z bramek był oczywiście Honda i była to bramka naprawdę przedniej urody.

Japończycy odpadli jednak w 1/8 z Paragwajem. Bardzo pechowo, bo dopiero po serii jedenastek, jednak Honda został wybrany (po raz trzeci na turnieju) MVP meczu.

Rok później Japończycy wystąpili w Pucharze Azji jako jeden z faworytów, obok Australii i Korei Południowej. W meczu z Syrią w fazie grupowej, Honda zdobył bardzo ważną bramkę, a w półfinale z Koreą przyczynił się do zdobycia dwóch goli. W obu tych spotkaniach został wybrany MVP, a Japonia w finale mierzyła się z Australią. W regulaminowych 90. minutach było 0:0, ale w dogrywce po świetnym dośrodkowaniu Yuto Nagatomo, bramkę na wagę ostatecznego triumfu, zdobył Tadanari Lee.

8. czerwca 2012. roku, Honda zdobył swojego pierwszego hat-tricka w reprezentacji Japonii, przeciwko Jordanowi, stając się tym samym, pierwszym Japończykiem, który strzelił trzy gole w eliminacjach do mundialu, od 1996. roku.

Oczywiście pojechał też na Puchar Konfederacji w 2013. roku. Strzelił nawet bramkę w przegranym, choć niezłym meczu z Włochami (3:4).

Na mundialu, organizowanym rok później w Brazylii zdobył pierwszą bramkę dla Japończyków w turnieju, pokonując bramkarza Wybrzeża Kości Słoniowej.

Na nic jednak zdała się bramka Hondy, gdyż Japończycy przegrali z ekipą z Afryki, oraz Kolumbią i tylko zremisowali z Grecją, przez co zajęli ostatnie miejsce w grupie.

Keisuke Honda został ponownie powołany na mundial, tym razem przez trenera Nishino i do Rosji pojedzie na swój trzeci mundial z rzędu.

Do tej pory Honda, aż 95 razy reprezentował barwy „Samurajów”, strzelając 36 bramek. Niewątpliwie jest to imponujący dorobek, który miejmy nadzieję, jeszcze się powiększy.

Shinji Kagawa (香川真司)

Urodził się 17. marca 1989. roku w Kobe. Swoją przygodę z futbolem zaczął bardzo wcześnie, bo już w wieku 5. lat. Od 1994., do 1999. roku występował w barwach Marino Football Club, z którego przeniósł się do Kobe NK FC, a w 2001. roku zamienił klub z rodzinnego miasta na FC Miyagi Barcelona w Sendai. Bardzo rozwinął się w szkółce FC Barcelony i w wieku 17. lat został zauważony przez Cerezo Osakę, z którą podpisał swój pierwszy, profesjonalny kontrakt. Stał się tym samym, pierwszym Japońskim zawodnikiem, który podpisał profesjonalny kontrakt, przed zakończeniem nauki w szkole średniej.

W 2009. roku stworzył w J2, niesamowity duet z Takashi Inuim. Obaj zawodnicy rozumieli się bez słów i sami potrafili swoimi akcjami rozrywać obronę rywali. Oczywiście szły za tym również statystyki. Inui zanotował 20 bramek i 14 asyst w 47. spotkaniach, a Kagawa, który rozegrał trzy spotkania mniej, zdobył 27 bramek i zaliczył 16 asyst. Imponujące linijki dwóch młodych Japończyków, którzy wciągnęli Cerezo do J1. Wzbudzili oczywiście niemałe zainteresowanie i w lipcu 2010. roku, zgłosiła się po Kagawę Borussia Dortmund. W barwach Cerezo, Kagawa rozegrał 126 spotkań we wszystkich rozgrywkach i zdobył 55 bramek, zaliczając przy tym 17 asyst.

Japończyk podpisał kontrakt z Niemieckim zespołem, a BVB zapłaciło Osace €350,000. Śmiesznie niska kwota, ale taka była klauzula zapisana w kontrakcie z Cerezo, która obowiązywała w przypadku zainteresowania zagranicznego zespołu. Kagawa zadebiutował w barwach Borussii 19. sierpnia 2010. roku w spotkaniu eliminacji do Ligi Europy z Qarabachem Agdam. Przed spotkaniem Japończyk wytypował, lekko żartując, że strzeli w tym spotkaniu dwa gole. Kagawa strzelił dokładnie dwa gole, a Borussia wygrała 4:0 i z miejsca stał się ulubieńcem kibiców klubu z Dortmundu.

W Bundeslidze zadebiutował 3 dni później, w przegranym 0:2 meczu z Bayerem Leverkusen. W swoim debiutanckim sezonie zaliczył zaledwie 18. występów, gdyż połowę sezonu przegapił lecząc uraz, którego nabawił się na zgrupowaniu reprezentacji. Mimo to był bardzo ważnym ogniwem niemieckiej ekipy, która sięgnęła tamtego sezonu po mistrzostwo Niemiec, a on sam, został wybrany do jedenastki sezonu Bundesligi. W kolejnym sezonie, Kagawa znów był ważną postacią w ekipie Jurgena Kloppa, która zagrała w Lidze Mistrzów UEFA, a także obroniła tytuł mistrza Niemiec i zdobyła Puchar kraju. W finale Pucharu BVB zmierzyło się z Bayernem Monachium i wygrało 5:2 po golach między innymi Kagawy i Roberta Lewandowskiego. 23.11.2011. roku w przegranym 1:2 spotkaniu z Arsenalem, Kagawa strzelił swoją pierwszą bramkę w Lidze Mistrzów.

Kagawa swoją świetną formą, przykuł zainteresowanie Manchesteru United, który w lipcu 2012, zapłacił za Japończyka €16mln. W barwach „czerwonych diabłów”, zadebiutował 20. sierpnia 2012. w przegranym 1:0 meczu z Evertonem. 5 dni później zadebiutował przed swoją nową publicznością na Old Trafford i przedstawił im się najlepiej jak to możliwe, bo zdobyciem bramki przeciwko Fulham. 19. września zadebiutował w Lidze Mistrzów w barwach United i zaliczył asystę przy jedynej, lecz zwycięskiej bramce Manchesteru.

2 marca 2013. roku, Kagawa strzelił swojego pierwszego hat-tricka dla United, w wygranym 4:0 meczu z Norwich City i stał się pierwszym azjatą, który strzelił trzy bramki w meczu Premier League.

22. kwietnia zagrał w spotkaniu z Aston Villą, które przypieczętowało mistrzostwo Anglii dla Manchesteru United i został pierwszym Japończykiem w historii, który wygrał ten tytuł. Kolejny sezon, zarówno dla United, jak i Kagawy nie był już tak udany i po rozegraniu 57. spotkań dla ekipy z Manchesteru, zdecydował się na powrót do Borussii Dortmund. W swoim powtórnym debiucie, strzelił bramkę i wypracował następną dla BVB.

Kadra narodowa

Pierwszą poważną przygodą Kagawy, z kadrą narodową, był wyjazd na Mistrzostwa Świata do lat 20, w roku 2007. W 2008. roku natomiast pojechał z kadrą na Igrzyska Olimpijskie do Pekinu, gdzie Japończycy nie zaprezentowali się jednak zbyt dobrze. 24. maja, tego samego roku zadebiutował w dorosłej kadrze Japonii, w towarzyskim spotkaniu z Wybrzeżem Kości Słoniowej (1:0).

9. października 2008. roku, zdobył swoją debiutancką bramkę w reprezentacji Japonii, w spotkaniu ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi

Niestety nie znalazł się w ostatecznej kadrze na mundial w RPA i zmagania kolegów musiał oglądać w telewizji.

W 2011 był absolutnie czołową postacią w Pucharze Azji, wygranym przez Japończyków, co potwierdził strzeleniem dwóch bramek w ćwierćfinale przeciwko Katarowi (3:2). Niestety w półfinale z Koreą, nabawił się poważnej kontuzji i musiał opuścić spotkanie finałowe.

Podobnie jak Honda, pojechał na Puchar Konfederacji w 2013. roku i zdobył bramkę w szalonym spotkaniu z Włochami. Wystąpił też na mundialu w 2014. roku, ale nie wyróżnił się niczym szczególnym, podobnie jak cała reprezentacja.

Akira Nishino, oczywiście powołał Kagawe na mundial w Rosji i zobaczymy Japończyka na trwającym obecnie mundialu.

Shinji Kagawa wystąpił jak dotąd w 92. spotkaniach reprezentacji Samurajów i zdobył w nich 30 bramek.

Yuto Nagatomo (長友佑都)

Urodzony 1986. roku w Saijō, zawodnik, swoją karierę rozpoczął, a przynajmniej chciał rozpocząć, w miejscowym Ehime FC, jednak nie został przyjęty i pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Saijo Kita Junior High School. Rodzina Nagatomo przeniosła się jednak do Fukuoki i wraz ze zmianą szkoły, zmienił też zespół w którym występował i swoją karierę kontynuował w Higashi Fukuoka High School. Po ukończeniu szkoły średniej, Yuto dostał się na uniwersytet Meiji oraz do uczelnianej drużyny. Tam grał przez dwa lata i 1. stycznia 2007. roku, dołączył do FC Tokyo, gdzie podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt. W Tokyo rozegrał 81. spotkań i sięgnął z „gazownikami” po puchar ligi Japońskiej (Levain CUP) w roku 2009.

Po trzech latach gry w stolicy Japonii, po Nagatomo zgłosiła się Włoska Cessena i pozyskała reprezentanta Japonii. Tam spędził jednak tylko pół sezonu i został wypożyczony do Interu Mediolan, który już nie oddał Japończyka i wykupił go za €4,50mln (10,95mln łącznie z opłatami za wypożyczenia). W Interze, Nagatomo zyskał status prawdziwej gwiazdy, znanej na całym świecie. Poradził sobie przecież w klubie, który rok przed pozyskaniem go, zdobywał potrójną koronę.

Był pierwszym Japończykiem, który zadebiutował w barwach „Nerazzurich”, co miało miejsce 6. lutego 2011. roku w starciu z Romą (5:3). Swoją pierwszą bramkę natomiast, zdobył dokładnie miesiąc później w starciu z Genoą.

W tym samym roku, wystąpił w barwach Interu w ćwierćfinałowym starciu z Schalke 04, gdzie występował Uchida, co uczyniło ich kolejno, drugim i trzecim po Keisuke Hondzie zawodnikiem z Japonii który zagrał w Lidze Mistrzów.

W barwach Interu, wystąpił w 210. spotkaniach, w których zdobył 11 bramek i zanotował 18 asyst. W styczniu 2018. roku został wypożyczony do Tureckiego Galatasaray, gdzie występuje obecnie.

Kadra narodowa

Po raz pierwszy reprezentował Japonię w 2007. roku na Uniwersjadzie w Bangkoku. Następnie wystąpił w barwach kadry U-22, gdzie walczył o awans na olimpiadę, na której wystąpił 2008. roku w Pekinie.

W dorosłej kadrze zadebiutował 24. maja 2008. roku w spotkaniu z Wybrzeżem Kości Słoniowej, wygranym przez Japończyków 1:0, a swoją pierwszą bramkę dla „Samurai Blue” zdobył 13. listopada 2008. roku podczas meczu z Syrią.

W 2011. roku był główną postacią kadry Japonii, który sięgnęła po Puchar Azji. To po jego dośrodkowaniu, zwycięską bramkę w dogrywce wielkiego finału z Australią, zdobył Tadanari Lee.

Wystąpił na mundialach w RPA i Brazylii. Był nie tyle członkiem kadry na te mundiale, co podstawowym zawodnikiem we wszystkich rozegranych tam spotkaniach Japończyków. Każde z nich rozegrał w pełnym wymiarze czasu, również spotkanie z Paragwajem w 2010 roku, kiedy mecz trwał 120 minut i zakończył się serią rzutów karnych, wygraną przez zawodników z Ameryki Południowej. W spotkaniu z Wybrzeżem Kości Słoniowej w Brazylii, zaliczył asystę przy golu Keisuke Hondy.

Łącznie, w barwach Japończyków rozegrał 105. spotkań i trzy razy wpisał się na listę strzelców. Znalazł się na liście wybrańców, których zabrał ze sobą do Rosji Akira Nishino i najprawdopodobniej zobaczymy go od pierwszych minut w grupowych potyczkach Japończyków.