Mundurowi na mundialu

W Korei Południowej funkcjonuje obowiązkową służba mundurowa, którą każdy obywatel niezależnie od tego czy jesteś piosenkarzem, celebrytą czy sportowcem musi odbyć.
Służba trwa od minimum roku do 2 lat. Piłkarze w Korei mają szanse odbyć służbę mundurową na dwa sposoby, albo grając w klubie wojskowym Sangju Sangmu, lub klubie policyjnym Asan Mugunghwa.
Prócz tego, iż grają w piłkę w weekendy i mają jak każdy inny klub konferencje prasowe, to w porównaniu do swoich kolegów po fachu, po zakończonym spotkaniu wracają do koszar, na musztrę, akademii policyjnej itd. Po prostu nie różnią się niczym od innych szeregowych i mają takie same obowiązki jak każdy inny powołany do służby Koreańczyk.
Ich zarobki wówczas wynoszą zaledwie 550 złotych. Wywołało to wiele śmiechu i kontrowersji na MŚ w 2014. roku, kiedy to po strzeleniu bramki Rosji Lee Keun Ho był mocno poirytowany ciągłymi pytaniami o swoją gażę. Najlepszy zawodnik Azji w roku 2012. roku, wówczas reprezentował barwy wojskowego klubu Sangju Sangmu i kiedy na jaw wyszły zarobki mocno kontrastujące z innymi uczestnikami mistrzostw, zamiast o przebieg meczu był przepytywany o swoje sprawy finansowe.

W sukurs przyszedł wówczas trener Hong Myung-Bo ze słowami:
Jesteśmy szczęśliwi że pomógł zespołowi strzelając dziś gola, dało to nadzieje nie tylko drużynie, obywatelom, ale również 600. tysiącom żołnierzy w całym kraju.

Aktualnie w reprezentacji mamy 3 mundurowych – 2 wojskowych i jednego policjanta.
Są nimi grający w wojskowych klubach, Kim Min-Woo oraz Hong Chul z wojskowego Sangju Sangmu oraz Ju Se-Jong z policyjnego Asan Mugunghwa (K League 2).
Do tego mamy Yun Young-Sun’a z drugoligowego Seongnam FC, który jeszcze do 3 kwietnia odbywał służbę wojskową w klubie Sangju Sangmu.

DL Kim Min-Woo 金民友/김민우

Urodzony 25.02.1990, 172cm wzrostu, 69kg

Występy w kadrze: 16 meczów, 1 gol.

Obecny klub – Sangju Sangmu (czyli nic innego jak klub dla odbywających służbę wojskową piłkarzy)

W zeszłym sezonie, 30 spotkań, 6 bramek oraz 5 asyst dla Suwon Bluewings.
Występy w kadrze: 16 meczów, 1 gol.
Pozycje na których może występować: FWL/ DL/DML/ MC

Kim to były absolwent Yonsei University w Seulu – jednej z najlepszych uczelni pod względem drużyn piłkarskich w U-League. Kiedy był jeszcze członkiem Yonsei University został powołany na Mistrzostwa Młodzieżowe U-20 w 2009 roku odbywające się w Egipcie.
Na mistrzostwach tych, Kim zabłysnął strzelając 3 bramki. Szczególnie pamiętny mecz, którym wzbudził zainteresowanie zagranicznych skautów było spotkanie z Paragwajem, w którym to strzelił 2 bramki, a przy trzeciej asystował, dzięki czemu można powiedzieć że w pojedynkę dał awans do ćwierćfinałów kosztem zespołu z Ameryki Południowej. Jednego gola strzelił również w zremisowanym spotkaniu z Niemcami 1-1.
Po mistrzostwach U-20, chłopaka na testy zaprosiło PSV Eindhoven. Po miesiącu testów holenderski klub nie zdecydował się zakupić młodzieńca z Korei Południowej. Chłopak został na lodzie, ponieważ Uniwersytet nie wydał zgody na opuszczenie uczelni na miesiąc czasu i poinformował go o…wydaleniu ze studiów. Młodzieniec przystał na ofertę drugoligowego jeszcze wtedy Sagan’u Tosu widząc tam szanse na regularną grę i możliwość szybkiego rozwoju.
Plan się powiódł.
Już w debiutanckim sezonie 2010 w profesjonalnym futbolu, Kim zaliczył 24 występy okraszone 4 golami. Przez 7 lat ten dynamiczny skrzydłowy był podstawowym zawodnikiem Sagan Tosu i choć nie na swojej oryginalnej pozycji – ponieważ Kim z powodu nadmiaru utalentowanych atakujących był…lewym obrońcą.

Zawodnik, który naturalnie grał w przednich formacjach grając na lewej obronie, co roku był czołowym bocznym obrońcą Japońskiej ligi. Jego gra, jako left back miała być tymczasowa, jednak kolejni trenerzy przychodzący do Sagan Tosu nie potrafili lub nie chcieli już przestawiać Kima na jego naturalną pozycję.
W 2017 Kim wrócił do „domu” a konkretnie zakupiła go drużyna Suwon Bluewings.
Zawodnik wrócił na swoją naturalną pozycję lewego pomocnika, co od razu przełożyło się na statystyki 6 goli i 5 asyst.
Nie zmieniło to jego postrzegania w reprezentacji gdzie powoływany jest nadal jako LEWY OBROŃCA i od początku jego kariery z dorosłą reprezentacją ta sytuacja pozostaje niezmieniona.

W 2018. roku, Kimowi strzeliły 28 urodziny…czyli WOJSKO!
Trafił, więc do Sangju Sangmu klubu, w którym piłkarze odbywają wojskową służbę. Ściął swoją bujną czuprynę przybrał groźniejszy wygląd i …kontynuuje swoją karierę reprezentacyjną.
Raczej nie widać konkurenta na horyzoncie, który mógłby odebrać mu rolę drugiego lewego obrońcy w kadrze, po mega utalentowanym, Kim Jin Su.

Mocne strony: Kim dysponuję świetną szybkością oraz uderzeniem z lewej nogi którym potrafi nawet przebić gardę interweniującego bramkarza. Jego umiejętność celnego dośrodkowania w biegu była główną mocą zasilającą napastników Sagan Tosu w latach 2010-2016.
Jest doskonałym asystentem np. w roku 2013 grając na lewej obronie zaliczył 6 asyst, w 2012, 7 co pokazuję, jaką harówę wykonywał w ofensywie.
Słabe strony: Jak każdy obrońca, który jest przestawiony z wyższych pozycji jest słabszy w obronie niż ataku. Jego słabe warunki fizyczne, oraz brak wykształcenia na pozycji lewego obrońcy powodują, że Kim jest słabym punktem bloku defensywnego w reprezentacji Korei Południowej.
Ciekawostki: Kim Min Woo to jedyny lewy obrońca w historii J.League grający z nr „10”.
Nr, który zazwyczaj otrzymują zawodnicy najlepiej technicznie uzdolnieni w drużynie.

Najlepszy mecz w historii, Kim’a przeciwko Paragwajowi na MŚ U20 2 bramki oraz asysta. (grał tu z numerem „3”)

DL Hong Chul (홍철)

17.09.1990, 176cm wzrostu, 67kg
Występy w kadrze: 14
Obecny klub – Sangju Sangmu

W zeszłym sezonie w klubie: 28 spotkań, 1 gol oraz 5 asyst
Pozycje na których może występować : DL/DML

Hong Chul to uznane nazwisko przez fanów Koreańskiej piłki, został wybrany do drużyny roku
K-League w latach 2014 oraz 2015. Obecnie jest w trakcie wykonywania służby wojskowej w Sangju Sangmu którą zakończy w lecie tego roku (po czym wróci do swojego dotychczasowego klubu Suwon Samsung) Hong dysponuje złotą lewą stopą, siejąc popłoch w swojej rodzimej lidze ciskając co rusz soczyste dośrodkowania w pole karne. Jest znany również z swojej dynamiki, szybkości, oraz cardio. Dzięki tym cechom jest przez wielu rywali uważany za, jak ktoś ładnie go określił „wrzut na d…”
W lidze dla wojskowych wykonuje również rzuty rożne, co nie jest zbyt częstą cechą dla lewych obrońców.
Hong Chul pracował już wcześniej dla selekcjonera Shin Tae-Younga. Zadebiutował w 2009 roku, w zespole Seongnam Ilhwa, którego Shin jest legendą, jako zawodnik. Wówczas był trenerem.
Pod wodzą Shin’a, Hong rozwinął się na topowego lewego obrońcę ligi Koreańskiej. Duet Shin – Hong Chul prócz zażyłej sympatii okazał się owocny w postaci zdobycia drugiego miejsca w lidze podczas debiutanckiego sezonu, wygraniu Azjatyckiej Ligi Mistrzów w sezonie następnym, oraz zwycięstwie w FA CUP trophy w roku 2011.
Powyższe trofea zapewniły mu debiut w reprezentacji Korei Południowej w 2011 roku przeciwko Turcji. Niestety rywalizacja na lewej stronie obrony po przejściu na emeryturę Lee Young-Pyo była cięższa niż ktokolwiek mógł przypuszczać. Następnym razem został powołany do kadry dopiero przez Uli Stielike, jednak ponownie nie mógł przekonać do siebie selekcjonera.

Po Stielike nadeszły czasy Shina w reprezentacji, a wraz z nim i Hong Chula.

Kontuzja Kim Jin-Su postawiła wielki znak zapytania, kto wystąpi jaki podstawowy lewy obrońca na MŚ. Styl gry Korei wymaga zarówno solidności z tyłu, jak i ciągłego dostarczania dośrodkowaniami piłki w pole karne – do tego opisu Hong Chul wydaje się idealny. Niestety słabe mecze towarzyskie przed samym mundialem obniżyły akcje tego sympatycznego oficera :>

Atomowe uderzenie prawie z połowy:

Wszystkie jego gole i asysty w Suwon, zanim poszedł do wojska:

DMC Ju Se-Jong (주세종)

27.10.1990, 176cm wzrostu, 69 kg.

Występy w kadrze: 11, w tym jedna bramka.

Obecny klub – Asan Mugunghwa (czyli drugoligowy klub w którym grają zawodnicy odbywający służbę wojskową)

W zeszłym sezonie: 35 spotkań, 0 goli i 6 asyst.

4 wybór draftu K League w 2011 roku. Joo Se-Jong grał na Uniwersytecie Geonguk zanim dołączył do Busan I’Park. Dopiero 4 lata później, w 2014 przebił się do pierwszego składu drużyny (zastąpił wytransferowanego internacjonała Park Jong-Woo).
Transfer do FC Seoul po tym jak Busan zostało zdegradowane w 2015 wywindował jego akcje z solidnego ligowca do kandydata do gry w reprezentacji Korei Południowej.
Joo stał się jednym z najlepszych defensywnych pomocników w K League, walnie przyczyniając się do ligowego mistrzostwa FC Seoul w 2016 roku, będąc graczem, który zaliczył najwięcej minut z pośród wszystkich zawodników składu.

Na scenie międzynarodowej, Joo był powoływany sporadycznie, oraz ze zmiennym sukcesem.
Niestety takie jest życie Koreańskiego zawodnika, który wykonuje to samo, co kapitan Ki Sung-Yueng w erze Ki Sung Yueng’a. Ponieważ charakterystyka Joo jest identyczna, lubuje się w rozgrywaniu z głębi pola, czym bliżej środkowych obrońców tym skuteczniej wygląda jego praca zarówno w konstrukcji jak i destrukcji.
Jego specjalnością są podania na wysokim procencie celności, oraz doskonałe podania filtrujące.
Jest również specjalistą od stałych fragmentów gry: rzutów wolnych oraz rożnych.

Tak więc w innym życiu, w alternatywnej rzeczywistości Joo mógłby stać się gwiazdą zespołu, szefem drugiej linii…niestety dla niego dopóki Ki nie zakończy reprezentacyjnej kariery musi cieszyć się rolą zmiennika.

Mistrz podań:

Jako lider zespołu Busan – widać zawodnik nie tylko potrafił grać w cieniu, ale i brać odpowiedzialność za cały zespół (na tyle skutecznie że spadli z ligi :>)

DC Yun Young-sun (윤영선)

04.10.1988. 185cm wzrostu, 78kg.

Występy w kadrze: 6
Obecny klub: Seongnam FC (w kwietniu skończył służbę wojskową w klubie Sangju Sangmu)
W zeszłym sezonie: 19 spotkań, 0 goli i 0 asyst.

Yun to znane już nazwisko osobom, które przeglądają od pewnego czasu reprezentacyjną listę Korei Południowej. Problem w tym, że jest powoływany praktycznie non stop od 2015 roku, a zagrał w kadrze ledwie przy 6 okazjach rozgrywając łącznie tylko 314 minut.
Tak, więc w barwach narodowych nie zdążyliśmy jeszcze poznać wszystkich jego plusów i minusów.
W rodzimej lidze jest uznaną marką, od 2010 roku związany z Seongnam FC, dla których zaliczył już 163 występy i powoli wchodzi w buty lokalnej legendy.
Którą w Seongnam jest…selekcjoner Shin Tae Yong, (który również grał tam z sukcesami całą swoją karierę).
Shin mocno ceni talent Yun’a ponieważ to nie kto inny jak właśnie on wprowadzał go do zawodowej piłki. I to z nim w składzie sięgał po zwycięstwo w Azjatyckiej Lidze Mistrzów w 2010 roku.
Po prawdzie Yun wydaje się pasować idealnie po opisie do typowego Koreańskiego obrońcy.
Pracuje ciężko jak wół, jest świetny grą na wślizgu, ma odpowiednią szybkość i za każdym razem, gdy jest to możliwe zaznacza rywalowi swoją siłę (czyt. Wchodzi częściej bodycheck’iem niż hokeiści).
Z drugiej strony jest to nadal nieopierzony zawodnik w reprezentacji, co pozostawia wiele znaków zapytania przy ewentualnym wystawieniu go w pierwszej 11. na MŚ.
Obecnie występuje w drugiej lidze Koreańskiej a ostatnie 1,5 roku w klubie wojskowym. Jeśli wystąpiłby na MŚ przeciwko najlepszym napastnikom globu, byłaby to swego rodzaju Koreańska wersja Amerykańskiego snu.

Jeśli kiedykolwiek ta drużyna miała asa w rękawie, to Yun może być tym zawodnikiem. Jak sam trener przyznał powołał 29 latka, aby móc w razie „w” używać 3 osobowej formacji obronnej.
Yun wówczas zajmie miejsce na pozycji prawego środkowego, ale czy zajmie miejsce w pamięci kibiców jakp zbawca, czy obiekt kpin przekonamy się po Mistrzostwach Świata.

Jego pożegnanie z wojskowym klubem: