Wasze oczy
na piłkarską Azję
Czas na kolejny wpis do Encyklopedii Klubów J.League. W tym tygodniu na tapecie Nagoya Grampus.
Nagoya Grampus (名古屋グランパス) jest własnością firmy Toyota od momentu powstania klubu, czyli od 1939 roku. Klub powstał pod nazwą “Toyota Motor FC” i przez długie lata pozostawał w cieniu innego klubu Toyoty, “Toyota Automated Loom Works FC” (Toyota ALW), który powstał w 1946 roku. ALW było jednym z założycieli Japan Soccer League, ale w 1968. roku spadło do lig regionalnych. To otworzyło Toyocie Motor szansę na wybicie się kosztem swojego największego rywala. W 1972 roku, Motors zostali współzałożycielem i członkiem drugiej dywizji Japan Soccer League, której pierwszą edycję wygrali. Spędzili w JSL 1 kilka sezonów i w 1977 roku spadli do JSL 2. W sezonie 1989/90 na dobre powrócili do JSL i pozostawali w najwyższej dywizji aż 26 lat, czyli do 2016 roku, kiedy to spadli do J2. Ale o tym za chwilę. W 1991 roku klub zmienił nazwę na “Nagoya Grampus Eight”, a w 1993 zasilił szeregi J.League. Warto wspomnieć iż w latach 1992-1994, w Nagoi występował Gary Lineker, dla którego był to ostatni klub w karierze.
W grudniu 1994 roku zatrudniono na stanowisku trenera Arsene’a Wengera. Francuz, który prowadził wcześniej AS Monaco, przyszedł do Nagoi, aby nieco poprawić sytuację Grampus.
W swoim pierwszym sezonie zajął z Nagoyą trzecie miejsce w J.League, oraz sięgnął po Emperor’s Cup. Rok później zdobył z klubem wicemistrzostwo kraju. W 1996. roku odszedł jednak do londyńskiego Arsenalu i kolejny sezon w J.League, Grampus zakończyli na odległym 9. miejscu. Nie był to jednak taki zły rok, gdyż doszli oni do finału Azjatyckiego Pucharu Zdobywców Pucharów, gdzie przegrali z Saudyjskim Al-Hilal. W latach 1995-1996, w Nagoi występował Tomasz Frankowski, który przyszedł wtedy z Francuskiego Strasbourga. W sezonie 1999, Nagoya po raz drugi sięgnęła po Puchar Cesarza. Kolejne lata były bardzo przeciętne i Grampus kończyli rozgrywki w okolicach środka tabeli. Na początku sezonu 2008 zmieniono nazwę z “Nagoya Grampus Eight” na “Nagoya Grampus”. Zatrudniono też na stanowisku szkoleniowca Dragana Stojkovicia, który grał w Nagoi w latach 1994-2001.
Serb doskonale wprowadził się do drużyny i już w pierwszym sezonie zajął z drużyną trzecie miejsce w J.League, co dało Nagoi pierwszą w historii promocję do Azjatyckiej Ligi Mistrzów. W 2010 roku Grampus sięgnęli po swoje pierwsze i jak dotąd jedyne Mistrzostwo Japonii. Trener Stojković miał w kadrze takie nazwiska jak Marcus Tulio Tanaka, Mu Kanazaki, Keiji Tamada, czy Seigo Narazaki. Szkoleniowiec Grampus potrafił wycisnąć maksimum ze złotej generacji i zapisał się na kartach historii klubu. Kolejny sezon był równie dobry w wykonaniu Nagoi, ale zajęła ona “dopiero” drugie miejsce, tracąc zaledwie jeden punkt do Kashiwy Reysol. Serb opuścił stanowisko trenera w 2013 roku i obok sporych sukcesów, zostanie zapamiętany z poniższego zagrania.
Następne lata to już staczanie się klubu po równi pochyłej i w konsekwencji pierwszy w historii spadek Nagoi z J.League w 2016 roku. Ekipa Grampus spędziła na zapleczu najwyższej ligi jeden sezon i po play-offach zdołała wrócić do J1.
Japonia, 〒467-0062 Aichi Prefecture, Nagoya, Mizuho Ward, Yamashitadori, 5 Chome−１
To najstarszy stadion w J.League, który powstał w 1941 roku. Jest drugim domem dla Nagoi Grampus, która wynajmuje go regularnie od czasów Toyota Motor FC. Stadion aktualnie pomieści 27,000 widzów.
7 Chome-2 Sengokucho, Toyota, Aichi Prefecture 471-0016, Japonia
Drugi i dużo bardziej rozpoznawalny obiekt Grampus. Stadion położony jest w mieście Toyota, co często bywa bardzo niewygodne i niepraktyczne dla kibiców z Nagoi, którzy muszą daleko dojeżdżać na mecze swojego zespołu. Stadion otwarto w 2001. roku i jest on w stanie pomieścić 45,000 ludzi. Obiekt wykorzystywany jest również przy okazji domowych meczów Toyoty Verblitz, czyli klubu Rugby.
Nagoja to trzecia największa aglomeracja w Japonii (po Tokio i Osace), którą zamieszkuje ok. 9 milionów ludzi. Miasto leży w prefekturze Aichi. Na początku, Nagoja była wsią rybacką. Pod koniec XVI wieku pełniła funkcję kwatery wojsk Hideyoshi Toyotomiego, czyli jednego z “trzech założycieli państwa Japońskiego”. Od pierwszego października 1889 roku Nagoja posiada status miasta, które zostało niemal doszczętnie zniszczone podczas II wojny światowej. Zostało jednak szybko odbudowane i dzięki temu jest jednym z najnowocześniejszych w Japonii.
Miasto zostało niedawno nazwane “najnudniejszym miastem w Japonii” przez The Japan Times. Nie będziemy negować, ani potwierdzać tego stwierdzenia, tylko wymienimy kilka interesujących miejsc Nagoi.
W czasie II wojny światowej część zamku spłonęła, ale w 1959. roku został on odbudowany w swoim pierwotnym kształcie.
@Base64
W świątyni przechowywany jest Miecz Kusanagi-no-tsurugi (草薙剣), który jest jednym “z trzech skarbów” symbolizujących najwyższą władzę cesarza nad Japonią. Pozostałe dwa to Zwierciadło i Klejnoty.
(名古屋太郎)
Trenerem Grampus jest Massimo Ficcadenti. Włoch objął stanowisko we wrześniu 2019 roku. 53-latek prowadził w przeszłości takie kluby jak Cagliari, czy Cessene, czy Reggine, a w J.League pracuje od lutego 2014 roku kiedy to objął FC Tokyo. Włoch, w poprzednim roku poprowadził Nagoyą do trzeciego miejsca w lidze i awansu do Azjatyckiej Ligi Mistrzów. Przeprowadził też w klubie małą rewolucją, która zamieniła Grampus w klub mocny i szanowany w lidze, po tym jak mając w składzie m.in. buntownika Jo, ledwo utrzymała się w lidze.
Kapitanem zespołu jest 32-letni Yuichi Maruyama. Japończyk jest żywą legendą J.League, w której występuje już prawie 10 lat. Maruyama odchodząc z FC Tokyo w 2018. roku trochę zaskoczył kibiców “gazowników” swoją decyzją, bowiem sportowo to klub ze stolicy znajdował się w lepszym miejscu. Doświadczony zawodnik wiedział jednak co robi i okazał się bardzo ważnym ogniwem rosnącej Nagoi, która także dzięki jego pewności i doświadczeniu znalazła się w Lidze Mistrzów.
Niedawno na piłkarską emeryturę przeszedł Keiji Tamada, który bronił barw Nagoi Grampus. 38-letni już zawodnik jest wychowankiem Kashiwy Reysol. W Nagoi gra od 2006 roku z krótką przerwą na epizod w Cerezo Osace. Z Grampus sięgnął po Mistrzostwo Japonii i Superpuchar kraju. Jak dotąd rozegrał w Nagoi 336 spotkań, w których zdobył 86 bramek i zaliczył 28 asyst. W 2004 roku sięgnął z reprezentacją po Mistrzostwo Azji. Dwa lata później pojechał na Mistrzostwa Świata do Niemiec i strzelił bramkę w pierwszym meczu Japończyków z Brazylią. W 2010 roku zagrał również na Południowoafrykańskich boiskach. Łącznie ma na swoim koncie 72 występy w barwach “Niebieskich Samurajów”, dla których strzelił 16 bramek.
Czas na wielkie nazwiska, które dołączyły do Grampus przed tym sezonem. Jako pierwszy z nich, uczynił to Brazylijczyk Jô, który przyszedł z Corinthians za 11 milionów euro. Jo występował w swojej karierze m.in. w CSKA Moskwa, z którą sięgał po Mistrzostwo Rosji i dwa puchary kraju. Dobre występy w Rosji przyciągnęły uwagę Manchesteru City, który kupił go w 2008 roku za 24 miliony euro. Jo tułał się jednak po wypożyczeniach do Evertonu i Galatasaray i w 2011 wrócił od Brazylii. 6. stycznia tego roku dołączył do Nagoi za wspomnianą wyżej kwotę i obecnie ma na koncie 32 rozegrane spotkania, w których zdobył 22 bramki i zaliczył 5 asyst.
8 dni po Jo, do klubu przyszedł Mitchell Langerak. Australijczyk został kupiony z hiszpańskiego Levante za ok. 1,5 miliona euro. Urodzony w Emerald zawodnik, ma na koncie występy w Borussii Dortmund, VFB Stuttgart, czy właśnie ekipie z Walencji. W BVB spędził 5 lat i mimo iż nie był podstawowym zawodnikiem, to może sobie wpisać do CV dwa mistrzostwa Niemiec, puchar i superpuchar Niemiec. Langerak ma również na swoim koncie 8 występów w reprezentacji Australii, z którą w 2015 roku sięgnął po Mistrzostwo Azji. Rok wcześniej wystąpił na mundialu w Brazylii.
Nagoya miała mnóstwo problemów na wiosnę i w lipcu postanowiono sprowadzić nowego zawodnika. Był nim Naoki Maeda, który przyszedł z Matsumoto Yamagi. Młody Japończyk rozruszał grę Grampus i nadał jej trochę stylu, co zaowocowało znaczną poprawą sytuacji w tabeli. Więcej o tym zawodniku i jego transferze pisaliśmy tutaj.
W profesjonalnej erze, Nagoya sięgnęła po 5 tytułów.
Emperor’s Cup – 1995
Superpuchar Japonii – 1996
Emperor’s Cup – 1999
Mistrzostwo J.League – 2010
Superpuchar Japonii – 2011
Najpierw warto obejrzeć absolutnie genialną zapowiedź tego spotkania, którą transmitowano tuż przed meczem.
Autor tekstu: Kamil Gala
@GalsonHM
Wyświetleń: 952
