Mały przewodnik po transferze Adriana Mierzejewskiego – Changchun Yatai

Changchun Yatai F.C.  Chiński zespół, który za sprawą Adriana Mierzejewskiego stał się przynajmniej na jeden dzień najsłynniejszym Azjatyckim klubem w Polsce.

Ale co wiemy o tym klubie ? Jestem pewny, że więszkość osób nic – dla tego chciałbym się podzielić z wami swoją wiedzą, a i może z samym Adrianem, aby ułatwić mu odpowiadanie na pytania upierdliwych ciekawskich dziennikarzy z całego świata.

Drużyna mieści się w mieście Changchun (jak sama nazwa mówi) stolicy prowincji Jilin.
W samym mieście mieszka „ledwie” 7, 7 miliona ludzi – to np. 2 razy więcej niż np. liczba obywateli uczestników Mistrzostw Świata jak Urugwaj, Panama czy Chorwacja.

To, czego Chińczycy zbytnio nie lubią przyznawać to fakt, iż miasto mocno rozwinęli Japończycy, którzy w latach 1932-1945 zmieniając jego nazwę na Xinjing pompowali pieniądze w infrastrukturę oraz kolej. Powodem tego był fakt zrobienia z Changchun/Xinjing stolicy marionetkowego kraju Mandżukuo pod okupacją Japońską (a później się dziwią ludzie że Chińczycy nie przepadają za Japończykami) Japończycy zostali w 1944 wygonieni przez armię czerwoną z Mandżurii i po bratobójczej wojnie domowej w końcu w 1948 roku miasto mogło rozwijać się pod batutą Chińczyków po dziś dzień (choć znając Chińską historię jest to przesadny skrót myślowy).
Po wojnie domowej Changchun stało się stolicą Prowincji Jilin w 1954. Dziś miasto to północne Chin znane jest z wietrznych wiosen oraz zimnego lata, od którego w każdej chwili możesz uciec najszybszą w Chinach koleją, która przemieszcza się z prędkością ponad 380 km na godzinę.
Samo miasto nie jest może tak atrakcyjne dla przyjezdnych jak Szanghaj czy Pekin, ale jest również bardzo ciekawe. Zwane jest Chińskim Detroit z powodu dominujących w mieście firm automotive.
Liczy sobie zaledwie 200 lat historii a jego nazwa oznacza nic innego jak wieczną wiosnę.

Chociaż nasz bohater nie powinien się nudzić, ponieważ w mieście jest trochę atrakcji, które powinny zadowolić nawet wybredne oko obieżyświata. Poniżej kilka z nich.

South Lake ( Nánhú Gōngyuán )
Ogromny park który jest ulubionym miejscem relaksu mieszkańców miasta. W lecie jezioro, które znajduje się w parku używane jest do sportów wodnych.  Można wypożyczyć sobie łódkę, rower wodny i samemu przemieszczać się po jeziorze podziwiając choćby rosnące tam kwiaty lotosu.

Narodowy park Jingyuetan
45 minut drogi od centrum miasta jest największym parkiem w Azji stworzonym przez człowieka i świetną lokalizacją do jazdy na nartach w zimie.

Góra Changbai
Ludzie z całego świata lecą na tą górę, aby…zrobić sobie choćby jedną fotkę. Jest pełna kolorowej roślinności towarzyszącej krystalicznie czystemu jezioru powoduje, że ludzie  zakochują się w tej lokalizacji.

Świątynia Wen – zwana również świątynią Konfucjusza
Świątynia, która powstała w 1827 dedykowana Konfucjuszowi

Grobowce dawnego królestwa Koguryo
Pozostałości po królestwie, które rządziło tymi ziemiami w czasach od 37 roku p.n.e do 668 roku.
Namacalny dowód na istnienie niegdyś wszechmocnej i wspaniałej cywilizacji która całkowicie wygineła.

I wiele, wiele innych które tylko pozazdrościć szansy zobaczenia najlepszemu piłkarzowi ligi Australijskiej.

Wracając do samej drużyny – Changchun Yatai F.C.
Nazwę drużyny wypowiadamy bezproblemowo, jako „Czangczun Jataj”, więc jakiekolwiek śmiechy chichy z tej nazwy uznam po prostu za przyznanie się do głupoty. Pierwszy człon nazwy pochodzi naturalnie od nazwy miasta, a drugi od Yatai Group, czyli głównego sponsora drużyny, prywatnego konglomeratu zajmującego się między innymi deweloperką, produkcją cementu, wydobywaniem węgla, farmaceutyką, czy papierami wartościowymi. Tak więc jeśli ktoś powie że Yatai Group zamyka interes trzeba zapytać się – ale który ?

Klub został stworzony od podstaw 6 czerwca 1996 roku przez wspomniany już wyżej konglomerat i rozpoczął swoją przygodę w trzeciej lidze.
W 2000 roku wykupili pozycje w drugiej lidze po tym jak połączyli się z innym klubem Bayi Chaoneng.
Rok później zakończyli rozgrywki na drugim miejscu jednakże nie mogli awansować z powodu powiązania za sprawą skandalu dotyczącego „ustawianych meczów”.
Klub musiał nie dość, że się „zreformować” jak to nakazały władze Chińskiej federacji piłkarskiej, to jeszcze miał ledwie 3 miesiące na załatwienie ponownej licencji na profesjonalną grę w piłkę.
Sprawę udało się załatwić a winy odkupiono po tym jak drużyna wywalczyła awans w 2005 roku.
Ledwie dwa lata później wygrali Chińską Super Ligę po raz pierwszy i jak się okazało ostatni.
Mistrzostwo ligi w 2007 to jak na razie ich jedyny sukces, choć byli blisko jego powtórzenia, w 2009 kiedy to zabrakło im ledwie punktu do wygrania mistrzostwa po raz drugi.
 (wygraliśmy ! podnosimy złoty puchar i mamy złote medale, ubraliśmy się też na złoto” – czy tylko mi się wydaję że przesadzili z przekazem :>)

Dwukrotnie występowali w Azjatyckiej Lidze Mistrzów w 2008 oraz 2010 jednak nie udawało im się wyjść z grupy.

Od 2010 niestety do ligi Chińskiej zaczęły przychodzić rządy banknotów, zespoły najbardziej rozrzutne zdystansowały Changchun Yatai, który nie narzeka na biedę, ale nie mógł równać się pod względem zakupów z rywalami. Guanzghou Evergrande, Jiangsu Suning, Hebei China, czy Shanghai SIPG zdominowały ligę za pomocą głośnych drogich transferów.

Changchun Yatai ugrzązł w strefie ligowego przeciętniaka, nie grozi mu spadek, na co nie pozwala rozsądne budowania zespołu – kombinacją młodzieży i weteranów – jednak nie są również kandydatami do gry o coś więcej niż środek tabeli. Od 2010 najwyższa ich lokata to 6 miejsce. co wydaje się być dziś szczytem ich możliwości.

Klub dzisiaj postawił jednak na postać najlepszego zawodnika ligi Australijskiej niedawno zakończonego sezonu 2017/18 – Adriana Mierzejewskiego. W A-League pokazał, że potrafi robić różnice, jeśli nie da się zastraszyć brutalnej grze w lidze Chińskiej, to będzie wstanie wyciągnąć swój nowy zespół na zaskakująco wysokie lokaty.

Na koniec trzeba wspomnieć iż zespół Changchu Yatai gra na Development Area Stadium który może pomieścić 28 669 fanów. Obecnie średnia publika w tym roku oscyluje koło 21 tysięcy widzów – tak więc ciszy na stadionie raczej Adrian nie będzie miał.

„Grajki”

A z kim (Basinger) może poklepać piłkę Adrian „the Valderrama” Mierzejewski ?
Na kogo warto zwrócić uwagę?
W Polsce łatwo z zespołów Chińskich wyłapuje się zawodników zagranicznych, w tym przapadku są to Nigeryjczyk Odion Ighalo (uczestnik MŚ 2018), Duńczyk Lasse Vibe oraz 82 krotny reprezentant Uzbekistanu Anzur Ismailov.

Z powyższej trójki przede wszystkim Odion Ighalo który był o włos od wysłania Leo Messiego do domu jeszcze w fazie grupowej MŚ (zagrał we wszystkich 3 meczach Nigerii na mundialu) jest gwiazdą drużyny. Nie brakuje dziś idiotycznych głosów iż Ighalo sobie tak dobrze radzi ze względu na niski poziom ligi Chińskiej. Oczywiście pamięć Polaków jest bardzo krótka, bo przecież facet który strzela 20 goli w Championship (sezon 14/15) i 15 w Premier League (sezon 15/16) zabłyśnie tylko w „słabej lidze.”

Ja chciałbym przedstawić parę postaci, o których w Polsce nie wie się kompletnie NIC – a pokazują umiejętności wyższe niż przeciętny „grajek” w CSL.

 

Idzie młodość:
Największą nadzieją zespołu Changchun Yatai ale i również reprezentacji Chin jest He Chao (fonetycznie HyCzał)

23 latek za młodu wyjechał do Portugalskiego klubu Casa Pia dzięki programowi Chińskiej Federacji Piłkarskiej (500.com Stars Project) Po 2 letniej edukacji na półwyspie Iberyjskim He Chao trafił do Changchun gdzie gra od 2014.
Jest to defensywny pomocnik, który lubuje się w rozgrywaniu z głębi pola prezentując, co rusz swoje nietuzinkowe dalekie podanie oraz wizje gry.  Umiejętność łączenia gry w destrukcji z kreatywnością w rozegraniu spowodowały, że od 2017 roku Marcello Lippi powołuje tego młodzieńca zarówno do dorosłej kadry (już 5 spotkań) jak i U23. Może nie zobaczymy serii bramek u tego pracusia, ale jeżeli ktoś ma zrobić wielką karierę spośród Chińczyków w nowym zespole Polaka to właśnie He Chao.

„Przegapiony talent.” 

Tan Long to najlepszy napastnik drużyny obok Ighalo, który wciąż jest bardziej znany w U.S.A niżeli w swoim rodzimym kraju. Powód? Przez 6 lat grał w „kraju marzeń” najczęściej w lidze USL (2 poziom rozgrywkowy w Stanach Zjednoczonych) a najgłośniej o nim było w Pheonix Rising gdzie w 58 meczach zdobył 23 gole i zaliczył 6 asyst.
Mierzący 185 cm i ważący 77 kg napastnik dopiero od roku gra w Changchun Yatai, jednak na tyle skutecznie, iż selekcjoner rep. Chin Marcello Lippi wysłał mu jego pierwsze w karierze powołanie nie zważając na to, iż sympatyczny „byczek” ma już 30 lat.
8 goli i 7 asyst w sezonie 2017 pokazuję idealnie wszechstronność tego zawodnika, który może występować na bokach napadu – FWR/FWL jak i jako klasyczna 9. Technika użytkowa, szybkość, oraz skoczność powodują, że w Chinach określa się go „przegapionym talentem.”  Poprzedni selekcjonerzy nie kierowali wzroku na USL, przez co chłopak w kwiecie wieku nie był wstanie zaprezentować swoich umiejętności na arenie międzynarodowej.  Ciekawostką jest jego postura, która była powodem krytyki, aparycja Tana często wskazuje, iż nie prowadzi się zbytnio sportowo. Gdy zaczyna się jednak spotkanie to rywale którzy nie mogą go dogonić i odbijają się od niego jak od betonowej ściany wrzucają internetowy hejt między bajki.
Z naszą Polską dziesiątką Tan powinien grać jeszcze lepiej.

Chiński Nagatomo

Fan Xiaodong (fonetycznie Fen SiałTun) to zdecydowanie najlepszy zawodnik z pośród tych, którzy w drużynie legitymują się Chińskim paszportem.  Ze względu na 31 lat i z pewnością nie groszowy kontrakt ciężko będzie mu zrobić karierę międzynarodową ale choćby zaufanie Marcello Lippiego którego od 2017 roku non stop powołuje do rep. Chin udowadnia nietuzinkowość tego obrońcy.
Jest legendą zespołu Hagzhou Greentown, w którym grał 7 lat (ponad 150 spotkań), jak ważnym był tam ogniwem niech dowodzi fakt, że zespół spadł z ligi w pierwszym sezonie po odejściu Fana w 2016 (po 10 latach grania w CSL).
Xiaodong grał już na każdej pozycji w linii obrony i pomocy, najlepiej jednak czuje się na lewej obronie gdzie swoimi akcjami oskrzydlającymi rozrywa każdą obronę w lidze.
Ostatnim czasy jednak gra przede wszystkim na…środku pomocy aby zrobić miejsce kapitanowi Xiaofei Zhang’owi (hierarchia w Azji musi być zachowana :>)
Ma szeroki wachlarz zagrań ofensywnych, od dryblingów pomagających mu zdobywać teren, dośrodkowań w pełnym biegu, czy uderzeń z dystansu, które są ozdobą cotygodniowych skrótów CSL.

Jest to gracz mocno elektryczny zarówno w ataku jak i obronie, charakterny i agresywny w swoich poczynaniach – lepiej go mieć po swojej stronie w momencie „wybuchu”
Szykowany jest na Puchar Azji 2019 jako starter, jego rola w kadrze po tym jak strzelił w towarzyskim meczu z Czechami gola wzrosła.

Czy nasz reprezentant pomoże mu pozostać na liście kadrowiczów? Jedno jest pewne kibice Changchun Yatai już zacierają ręce na dwójkowe akcje dwójki Mierzejewski – Fan Xiadong.

MR Changchun Yatai

Ten tytuł należy się dwóm zawodnikom, którzy za życia są legendami klubu zChangchun Yatai, są to Zhang Xiaofei (fonetycznie Szan Siałofei) który gra 15 lat w zespole

oraz 

Du Zhenyu (fonetycznie Du Czenju) przebywający już 14 lat w drużynie z Changchun.

Z ich zdaniem liczy się cała szatnia, a podpadnięcie tej dwójce kończy się krzyżykiem również wśród lokalnych kibiców i włodarzy klubu. Obaj walnie przyczynili się do zdobycia jedynego zdobytego mistrzostwa przez Changchun w roku 2007.
O ile to Zhang Xiaofei to twardy jak skała wyrobnik w obronie o tyle Du Zhenyu to od wielu lat jeden z najlepszych techników w lidze.
Du będąc kombinacją zawodnika o świetnej technice i dobrym odbiorze piłki przypomina stylem gry Jakuba Błaszczykowskiego, który jest idealnym Yin Yang pomiędzy obroną a atakiem.
Wykonuje on wszystkie rzuty rożne i wolne w drużynie (o ile jest na boisku).
W 2007 roku jego wszechstronność i bramkostrzelność dała mistrzostwo zespołowi z Changchun, co doceniono wręczeniem zawodnikowi statuetki najlepszego zawodnika CSL roku.
Rozegrał 24 spotkania w reprezentacji Chin i strzelił 2 gole, co jest najlepszym wynikiem spośród zawodników Changchun. Du niestety wspomnienia swoich dobrych występów przekreślił w momencie, kiedy to gorąca krew wzięła górę nad rozsądkiem.

W 2012 popchnął sędziego i wyrecytował mu mało elegancką poezję. Został wówczas zawieszony na 7 spotkań i ukarany grzywną wysokości 35 000 Yuanów.
Obaj panowie mają 35 lat i zmierzają ku piłkarskiej emeryturze, jednak regularność, z jaką występują w tym roku pokazuje, że jeszcze niejednemu młokosowi popsują krew.
Autor Tekstu:
Adam Błoński
@Adam_Blonski

Wyświetleń: 656