Klątwa Maedy

SC Ryoichi Maeda 前田遼一

183 80kg 1981 10 09
pozycje, na których może grać : SC / FC/FWL/FWR
mecze w kadrze : 33 oraz 10 bramek
Obecny klub : Jubilo Iwata.

Maeda to jeden z najlepszych strzelców w historii J.league, zawodnik który trzymał równy poziom w latach 2003 do 2014 strzelając w każdym sezonie minimum 10 goli
(Wyjątkiem był tu sezon 2008 jednakże był on przerwany kontuzją więzadeł i zdobył w nich “tylko” 8 goli)
Dwa razy z rzędu był najlepszym strzelcem ligi Japońskiej w sezonie 2009 – 20 goli oraz 2010 – 17 goli – jak widać opowiadać będziemy o nietuzinkowym snajperze.

Maeda urodził się w Kobe jednak wychowywał się w USA. Po powrocie do Japonii uczęszczał do katolickiej szkoły Gyosei Junior and Senior High School w Tokyo.
Grał w rozgrywkach międzyszkolnych w barwach tej szkoły na tyle dobrze iż został wybrany przez jako jeden z “Designated Players for Development” przez władze J.League oraz JFA.
Dzięki swojemu statusowi mógł zostać zarejestrowany przez Verdy Kawasaki (dziś Tokyo Verdy) do składu będąc nadal graczem szkolnej drużyny. O ile treningi w zawodowym klubie mu się przydały, o tyle nigdy nie było mu dane zadebiutować w składzie pierwszego mistrza J.League. Kto wie ? Może dziś Verdy nie tułało by się po czeluściach drugiej ligi.

Po ukończeniu szkoły został wybrany w drafcie przez Jubilo Iwata, gdzie jego Senpai (starszymi kolegami – którzy wiele uczą młodzików) stali się legendarni napastnicy reprezentacji Japonii Masashi Nakayama i Naohiro Takahara.
Mając za swoich mentorów i opiekunów takich lisów pola karnego Maeda był skazany na sukces. Jest istną kopią powyższych zawodników nigdy nie robi nic pod publiczkę czy jest zbyteczne do zdobycia bramki, jeśli widzimy go w dryblingu czy wykonującego przewrotkę to tylko dla tego, że wymagała tego sytuacja, a nie chęć zabłyśnięcia we fleszach reporterów.To jest do dziś przyczyną tego, iż nie cieszy się zbytnio zainteresowaniem tabloidów i mimo diabelskiej skuteczności i strzelenia 170 bramek w samej J.league (204 ogółem) zawsze dziennikarze i kibice woleli widzieć nawet mniej skutecznych, ale „efekciarskich” napastników w reprezentacji Nipponu.

Maeda zadebiutował w kadrze dopiero w 2007 roku, szansę na grę dał mu Ivica Osim.
Odwdzięczył się golem w debiucie, i świetną grą na pozycji nr 9.

Na pewne miejsce w reprezentacji musiał jednak czekać aż do 2010.
Miał je u włoskiego selekcjonera Zacharoniego który stawiał na tego napastnika wiedząc, iż ma dryblerów i asystentów aż nadto, i tak jak w lidze Maeda godzinami był niewidoczny tylko po to by gdzieś dołożyć nogę czy głowę strzelając gola.

Wzajemne zaufanie Ryuichiego i Alberto zapewniło choćby Japonii Puchar Azji 2011 roku. Turniej w którym to Maeda strzelił 3 bramki. Maeda

Karierę reprezentacyjną Maedy przerwał niespodziewany spadek do J2 w 2013 roku.
Po 13 latach gry w pierwszej lidze i mając w perspektywie grę na mistrzostwach świata 2014 Maeda zachował się honorowo i został w klubie aby pomóc drużynie wydostać się z J2.
Jubilo zawiodło, Meada wręcz przeciwnie. Strzelił 17 bramek które jednak nie dały awansu drużynie.
Chcąc nawiązać jeszcze do swoich reprezentacyjnych aspiracji, przeniósł się do FC Tokyo gdzie gra po dzień dzisiejszy.
Maeda dziś 36 latek, choć dobrze zakonserwowany, nie jest już takim dominantem pola karnego jak niegdyś. Od 2017 nie strzela już takiej ilości goli do jakiej przyzwyczajał, co straszy jeszcze bardziej w 2018.
Dla czego? Ponieważ nikt nie chce być pierwszy na liście drużyn którym strzelił “bramkę śmierci”.
Klątwa Maedy:
Od 2007 roku przez 5 sezonów z rzędu , każda drużyna, której Maeda strzelił swojego pierwszego gola w danym sezonie spada z ligi. To niewiarygodne, ale np. w sezonie 2013 Maeda strzelił gola i zaliczył asystę przeciwko Gambie Osaka.
W ostatnim meczu decydującym o spadku Gamby, właśnie przeciwko Jubilo – Maeda powtórzył wyczyn z golem i asystą degradując Gambę do J2.
Stało się to tematem dyskusji w Japonii, ponieważ drużyna, która w poprzednich 3 sezonach nie zajmowała gorszego miejsca niż 3 ! zaczęła zajmować miejsce spadkowe, aż w końcu spadła wprowadzając w osłupienie dziennikarzy na całym świecie.
Lista ofiar Maedy:
2007 Vetforet Kofu
2008 Tokyo Verdy
2009 JEF Chiba United
2010 Kyoto Sanga
2011 Montedio Yamagata
2012 Gamba Osaka
2017 Omiya Ardija

88f3292a8db608e584d3d3d78c43a70b

Pierwszy raz klątwa przestała działać w 2013 , kiedy to Maeda strzelił gola Urawie Reds, na którą Jinx nie podziałał kiedy powtórzył ten wyczyn w 2015.
W drugiej lidze pierwszą bramkę strzelił zespołowi Kamatamare Sanuki która do ostatniej kolejki walczyła o życie, przetrwali dopiero po barażach o zostanie w J2.
Co śmieszne kiedy wszyscy uwierzyli że klątwa nie działa, w najgorszym sezonie w karierze Maedy 2017, w którym strzelił tylko jedną bramkę, znów spuścił swoim czarem drużynę do drugiej ligi. Tym razem Omiyi Ardija która przed sezonem miała bić się o ambitne cele.

Kto będzie następny ? Na razie Maeda z “0” dorobkiem bramkowym.

W 3 kolejce sezonu 2018 myślałem że dostanę zawału, ponieważ Jubilo Iwata Krzyśka Kamińskiego mierzyło się z FC Tokyo. Maeda wyszedł sam na sam z naszym bramkarzem który na szczęście obronił strzał piłkarskiego kostuchy.
To nie byłoby nawet zabawne gdy Ryuichi zdegradowałby klub w którym spędził 14 lat.

Charakterystyka gry:
Maeda to najlepiej grający głową Japończyk (z grających w J.league) na pozycji napastnika.
Posiada niesamowity wyskok i wyczucie czasu, dający mu przewagę nawet nad większymi przeciwnikami. Poza tym, to po prostu maszynka do strzelania goli, jego miejsce to pole karne gdzie wyczekuje dośrodkowań lub prostopadłych piłek.
Jeśli już ją ma przy nodze potrafi bardzo szybko (niczym kiedyś Viduka) minąć swojego przeciwnika i oddać strzał w dowolny sposób – podcinką, lobem, plasowany, mocny pod poprzeczkę – co tylko chcemy.
Ze słabych stron: Jego drybling w porównaniu do umiejętności strzeleckich jest przeciętny, tak samo szybkość , jednakże te wady wychodzą na poziomie międzynarodowym, na J.League w zupełności to wystarczy.

Powyższa charakterystyka pisana była w 2013 roku, dziś trzeba odjąć 70% jego dotychczasowej jakości z powodu już mocno zaawansowanego piłkarskiego wieku.