Wasze oczy
na piłkarską Azję
Pora na przedstawienie kolejnego zespołu w ramach „Encyklopedii klubów J.League”. Dziś czas na ekipę Krzysztofa Kamińskiego.
Júbilo Iwata (ジュビロ磐田) powstało w 1970. roku jako Yamaha Motor Corporation. Po przejściu prefekturalnych poziomów rozgrywek, klub dołączył do Japan Soccer League, które w 1992. roku zreorganizowało się jako J.League. W 1982. roku Yamaha wygrała Emperor’s Cup i ligę JSL 2. W sezonie 1987/88 klub sięgnął po swoje pierwsze w historii mistrzostwo kraju. Wystąpiły jednak duże komplikacje w związku z profesjonalizacją klubu i Yamaha zdecydowała opuścić ligę, przez co klub nie został jednym z członków założycieli J.League. W 1994. roku Yamaha wróciła do J.League. Trenerem klubu został Marius Johan Ooft. Zakontraktowano także legendarnego Brazylijskiego pomocnika, Dungę. Jego piłkarska filozofia miała duży wpływ na klub. W sezonie 1997, kiedy klub już jako Jubilo Iwata sięgnął po mistrzostwo J.League, Dunga został MVP ligi.
Swoją drogą „Júbilo” to hiszpańskie słowo, które oznacza „radość”. Właśnie stąd wzięła się nazwa klubu i w latach 1997-2003 nazwa ta pasowała idealnie. W tych latach bowiem, klub z Iwaty święcił największe sukcesy. Co ciekawe Jubilo nie mogło wtedy liczyć na zawodników zagranicznych i polegało głównie na piłkarzach Japońskich. Klub sięgnął wtedy po 3 mistrzostwa Japonii, puchar J.League, Emperor’s Cup, odpowiednik Azjatyckiej Ligi Mistrzów (Asian Club Championship) i dwa superpuchary Japonii. Trzykrotnie był też wicemistrzem kraju. W finale Asian Club Championship Jubilo wygrało z Irańskim Esteghlal na stadionie Azadi w Teheranie na oczach aż 121. tysięcy widzów. Zdobyte w tym okresie trofea nie są przypadkiem. Jubilo było absolutnie nie do powstrzymania i łamało mnóstwo rekordów. W 1998. roku zdobyli aż 107 bramek i zanotowali największą różnicę bramek (+68). To nie wszystko. Tego samego sezonu Iwata odniosła największe wtedy zwycięstwo w J.League, kiedy to pokonała Cerezo Osakę aż 9:1. W 2001. Jubilo pobiło kolejny rekord, gdyż straciło zaledwie 26 bramek w sezonie. Rok później zespół wygrał oba „etapy” J.League, co udało mu się jako pierwszemu klubowi w lidze. Niestety od 2003. roku klub sięgnął po zaledwie jeden tytuł (nie licząc superpucharu), którym był puchar ligi japońskiej w 2010. 3 lata później Iwata spadła do J2 po zajęciu 17. miejsca w lidze. W 2015. roku Jubilo zajęło 2. miejsce w J2 i zdołało bezpośrednio awansować do J.League, gdzie występuje obecnie. Niestety od wielu lat nie jest to już ten sam zespół, który zachwycał swoją grą całą Azję.
2500 Shingai, Iwata, Shizuoka Prefecture 438-0025, Japonia
Główny obiekt Jubilo, który otwarto w 1978. roku. Ostatnią renowację przeszedł w 2013. roku i obecnie pomieści 15,165 widzów. Właścicielem stadionu jest firma Yamaha, której fabryka znajduje się tuż obok. Z obiektu korzysta zarówno Jubilo Iwata, jak i Yamaha Jubilo, czyli klub rugbystów.
2300-1 Aino, Fukuroi, Shizuoka Prefecture 437-0031, Japonia
Stadion znajduje się w mieście Fukuroi, w prefekturze Shizuoka i został wybudowany z myślą o mistrzostwach świata w 2002. roku. Pomieści znacznie więcej widzów, niż Yamaha, bo aż 50,889. Jubilo wykorzystuje go tylko przy ważnych spotkaniach, np. podczas derbów z Shimizu S-Pulse (które też korzysta z obiektu przy „dużych meczach”).
Iwata to małe miasto znajdujące się w prefekturze Shizuoka. Jest znane głównie z bycia siedzibą firmy Yamaha i posiadania klubu piłkarskiego Jubilo. Według danych z marca 2018. roku, w mieście żyje nieco ponad 166 tysięcy ludzi. Miasto leży nad Pacyfikiem i graniczy ze znacznie większym Hamamatsu.
Miasto powstało w 1948. roku z połączenia mniejszych miast. Były to: Fukuda, Ryūyō, Toyoda i Toyo’oka. Miasto nie jest za duże, ale nie brakuje w nim ciekawych miejsc.
Szkoleniowcem Jubilo Iwaty jest Hiroshi Nanami, który prowadzi zespół od września 2014. roku. Jest to jego pierwszy klub w karierze trenerskiej. 45-latek jest byłym piłkarzem i wychowankiem Jubilo Iwaty, gdzie z przerwami na wypożyczenia grał cały czas aż do zakończenia kariery w roku 2009. Jest 5 lat starszy od Shunsuke Nakamury, któremu pomagał wprowadzić się do reprezentacji Japonii. W Jubilo był partnerem Dungi, który mocno ukształtował jego późniejszy, twardy styl gry. W klubie swojego życia rozegrał 301 spotkań, w których strzelił 32. bramki. Przejął klub w bardzo trudnym okresie, bowiem ten znajdował się w J2. Zdołał jednak wciągnąć zespół do J.League i co najważniejsze utrzymać go w lidze. Łącznie poprowadził Jubilo w 179. meczach. Odniósł w nich 75 zwycięstw i poniósł 56 porażek.
W barwach Jubilo występuje obecnie kilku zawodników godnych uwagi. Na początek wymienimy postać szczególnie znaną w naszym kraju, czyli Krzysztofa Kamińskiego. Popularny „Kamyk” trafił do Japonii w 2015. roku, kiedy to zamienił barwy Ruchu Chorzów na Jubilo. W Iwacie rozegrał jak dotąd 120 spotkań, w których 40 razy zachował czyste konto. W tym sezonie zespół zawdzięcza Polakowi wiele punktów.
W barwach Jubilo występuje także znakomity Shunsuke Nakamura, czyli piłkarz, który wykonywał/wykonuje rzuty wolne najlepiej na świecie. Absolutna legenda Yokohamy F. Marinos i Celticu Glasgow. W barwach „Marynarzy” wystąpił w 399. spotkaniach w których zdobył 77 bramek i zaliczył 58 asyst. W stolicy Szkocji ma na koncie 141 spotkań, 28 bramek i 36 asyst. W swojej karierze grał również we włoskiej Regginie i hiszpańskim Espanyolu. W Iwacie gra od 2017. roku i jak dotąd rozegrał 45 meczów w których strzelił 5 bramek i zaliczył 13 asyst. Nakamura to także żywa legenda reprezentacji Japonii, w której zadebiutował w 2000. roku i w której rozegrał 98 spotkań.
Nie można nie wspomnieć także o osobie Yoshito Okubo, który ma na koncie ponad 300 gier w J.League. W swojej karierze grał m.in. w Wolfsburgu, Mallorce, Kobe, czy FC Tokyo. W Japonii uznawany jest za „złego chłopca”, na co sam sobie zresztą zapracował ciągłymi protestami i zaciętymi dyskusjami z arbitrami. Do tego dokładał także niesportowe zagrania i w efekcie często był karany kartkami za samo nazwisko. Od lipca tego roku występuje w Iwacie, gdzie rozegrał jak dotąd 11 spotkań i dwukrotnie trafiał do siatki. Okubo ma także na koncie 60 występów w kadrze Japonii.
Yoshiaki Fujita to kolejna rozpoznawalna postać klubu. Występuje on bowiem w Iwacie od 2011. roku i ma już na koncie 240 spotkań, w których pięciokrotnie trafiał do siatki i tyle samo razy asystował.
Następny godny uwagi zawodnik to Kengo Kawamata. Rasowa „9” i prawdziwy killer świetnie grający głową. Na początku kariery w Albirexie Niigaty nie był doceniony, ale po wypożyczeniu do J2 zyskał status gwiazdy. W Jubilo występuje dopiero od 2017. roku, ale już ma na koncie 66 spotkań, w których 28 razy wpisywał się na listę strzelców. Rozegrał również 8 spotkań w reprezentacji Japonii i strzelił jedną bramkę w spotkaniu z Uzbekistanem, 4 dni po swoim debiucie.
Jubilo w swojej profesjonalnej historii sięgnęło po 10 tytułów.
Mistrzostwo J.League – 1997
Puchar ligi japońskiej – 1998
Asian Club Championship – 1999
Mistrzostwo J.League – 1999 (w pierwszym meczu to Jubilo wygrało 2:1 po dogrywce)
Superpuchar Japonii – 2000
Mistrzostwo J.League – 2002
Emperor’s Cup – 2003
Superpuchar Japonii – 2003
Superpuchar Japonii – 2004
Puchar ligi japońskiej – 2010
Autor tekstu: Kamil Gala
@GalsonHM
Wyświetleń: 612
